Þiðr ch. 2

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú er þat einn dag, at jarl sitr at matborði, en fyrir honum er Samson riddari. Nú sendir jarl af sínu borði inar beztu krásir með tveim silfrdiskum, gylltum, Hildisvið, dóttur sinni. Nú tekr Samson þessa diska ok setr sinn á hvára hönd sína ok berr hátt. Hann gengr nú til Hildisvið ok sveinn hans með honum.

Hann mælti við sveininn: "Gakk ok tak hest minn ok öll mín vápn ok alla ina beztu mína gripi ok lát þetta búit, þá ek geng út af þessum garði."

Nú ferr Samson í garðinn ok biðr upp láta kastalann, en sá, er gætti dyranna, lauk upp. Nú gengr Samson riddari upp í inn hæsta turn. Þar sat jarlsdóttir með fár konur undir matborði.

Nú gekk Samson riddari at henni ok laut henni ok mælti: "Sit heil, frú, ok allar þér."

Þær fagna honum vel ok biðja hann eta ok drekka með sér. Hann gerir svá ok talar við hana sitt erendi.

Ok litlu síðar en borð váru í burtu, tók hún gersimar sínar inar beztu ok mælti nú við sínar fylgiskonur með gráti: "Hér er nú kominn riddari Samson ok vill mik í burtu hafa utan vilja míns föður ok minna frænda. En hvat munum vér banna honum þat, er hann vill gert hafa? Þó at hér væri hundrað riddara, mundi hann þó einn saman hafa heðan slíkt er hann vildi, ok því tók ek mínar gersimar ok öll in beztu klæði, at þó var mín skömm fullmikil at fara með einum manni ok skiljast svá frá mínum föður ok frændum ok virktamönnum ok allri tign ok ríki. Nú vil ek biðja yðr, at þér leynið þessu sem lengst föður minn, því at ek veit, at hann ríðr eftir, þegar hann veit ok verðr varr við. En ef þeir finnast, þá er riddari Samson svá góðr drengr ok mikil kempa, at fyrr en hann láti sitt líf, mun ek sjá margan mann kiofinn ok skjöld brotinn ok blóðga brynju ok margan minn frænda eðr ástvin steypast höfuðlausan til jarðar."
Nú setr Samson riddari jarlsdóttur á sinn arm ok berr hana út af kastalanum, en eftir eru allar hennar konur grátandi. Fyrir utan garðinn var hans sveinn með tvá hesta, annarr með söðli, en annarr með þeira gersimum. Nú vápnar hann sik ok hleypr á sinn hest, tekr nú sína frú ok setr á sitt kné ok ríðr af borginni langan veg, þar til hann kemr í einn skóg. Hann er mikill ok óbyggðr. Hann gerir þar eitt hús, ok þar í váru þau langa hríð.