Vápnf ch. 8

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

En er á leið þá sendir Geitir orð þingmönnum sínum og fara
þeir síðan úr Krossavík og stefndu leið til Hofs.

Geitir mælti: "Vér höfum ekki lið þetta svo leynilega saman
dregið að eigi muni Helgi spurt hafa og get eg að þar muni
fjölmennt fyrir vera. Vér skulum ríða í tún og stíga af baki
og binda hesta vora og leggja af oss skikkjur og ganga síðan
snúðugt. En eg get að þá ráði Helgi í mót en eigi get eg að
hann beri vopn á menn vora. En það skuluð þér varast að sæta
áverkum við engan mann fyrri og þæfist svo við. Nú skulu fara
af liði voru Egilssynir og Tjörvi hinn mikli með þeim upp
þessum megin um Guðmundarstaði og svo í skógana bak Hofi og
skuluð þér hafa kollaupa stóra, tóma af dreggjunum, á
hrossunum og farið þegar er þér komið að túngarðinum heim til
hússins leynilega, takið líkamana og látið í laupana og farið
aftur hina sömu leið til móts við mig."

Nú skiljast þeir og fara hvorutveggju eftir fyrirsögn Geitis.

Og er þeir Geitir koma mjög að bænum stíga þeir af baki og
fara að öllu tómlega. Helgi var fjölmennur mjög og réðst
þegar á móti Geiti og verða þar kvaðningar með engri blíðu.
Spurði Helgi hvert Geitir ætlaði að fara en hann kvaðst litlu
mundu við auka, lést það ætla að öllum mundi þykja auðsýnt
erindið.

"Vér munum nú og eigi ófrið bjóða að sinni þótt til þess sé
ærin sök og viljum vér reyna enn framar áður en vér ráðum frá
með öllu."

Þeir þæfast þannig við um daginn og reiðir þröngdina ýmsa
vega eftir vellinum.

Þá tekur maður til orða úr flokki Helga: "Menn fara þarna
eigi allfáir og með klyfjahross."

Annar svarar: "Eigi eru það síður kolamenn og fara úr skógi
og eru laupar á hrossunum og sá eg þá í dag er þeir í skóginn
fóru."

Nú fellur þetta mál niður.

Þá mælti Geitir: "Nú mun enn fara sem oftar að vér munum bera
lægra hlut úr því að vér náum eigi að flytja í brott lík
frænda vorra."

"Hví lætur þú þannig?" kvað Helgi. "Það er enn líklegra að
hinn lægri verði að lúta. En þó er það vænst að hvorigir taki
nú óvirðing af öðrum á þessum fundi og viljum vér nú slíta
þessi þæfð ef yður sýnist en eigi viljum vér komu yðra nær
húsi en nú eruð þér komnir."

Eftir það slíta þeir þröngdinni og fóru þeir Geitir til hesta
sinna en þeir Helgi voru eftir á vellinum. Þeir Geitir komu
til móts við þá Egilssonu og stíga þegar af baki og gefa upp
reiðina en þeir Helgi stóðu heima á hlaðinu á Hofi og sáu að
þeir dvöldust.

Þá tók Helgi til orða: "Eftir koma ósvinnum ráð í hug," segir
hann. "Vér höfum verið allan dag í þröng þessari. Eg sé nú
eftir að kappar Geitis voru hjá engir og munu þeir hafa borið
í brott líkin í kollaupunum og er ávallt að Geitir er
vitrastur vor þótt hann verði jafnan ofríki borinn."

Ekki varð eftirmál um víg Þormóðar og að engu máli fékk
Geitir jöfnuð af Helga.

Þorkell sonur Geitis fór utan og jafnan landa í millum þegar
er hann hafði aldur til þess og varð hann lítt við riðinn mál
þeirra Brodd-Helga og Geitis föður síns.

Vanmáttur Höllu Lýtingsdóttur í Krossavík gerðist mikill og
hættilegur.