Cookies on our website

We use cookies on this website, mainly to provide a secure browsing experience but also to collect statistics on how the website is used. You can find out more about the cookies we set, the information we store and how we use it on the cookies page.

Continue

skaldic

Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages

Menu Search

Vápnf ch. 7

Vápnfirðinga saga 7 — ed. not skaldic

Not published: do not cite (Vápnf ch. 7)

Anonymous íslendingasögurVápnfirðinga saga
678

text and translation

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):



Maður hét Þórður er bjó í Sunnudal á bæ þeim er í Tungu
heitir þeim megin ár sem Hofsbær stendur. Þingmaður var hann
Helga. Þeir Þormóður áttu skóg saman og skildi þá á um
skógarhöggið og svo um beitingar og þóttist Þórður mjög
vanhaldinn fyrir Þormóði. Og fór Þórður á fund Brodd-Helga og
sagði honum ofgang Þormóðar. Brodd-Helgi kvaðst eigi nenna að
deila um fé hans og engan hlut mundu í eiga nema hann
handsalaði honum féið allt og færi til Hofs með allt sitt.
Hann kaus það og seldist Helga arfsali.



Einnhvern dag kvaddi Brodd-Helgi Þórð að ríða á afrétt og sjá
geldfé sitt er þar var. Fóru þeir síðan og komu í afréttinn.



Þá mælti Brodd-Helgi: "Nú höfum við séð yfir fénað þann er
þið Þormóður hafið áttan."



Nú fer Helgi og safnar saman uxum þeim er Þormóður átti og
höggur af höfuðin og lætur þar liggja, fer síðan heim og
sendir menn til Þormóðar og biður að hann láti forvitnast um
yxn sín. Og svo var gert og var slátur þar heim fært.



Eftir það ríður Þormóður í Krossavík og sagði Geiti til og
bað hann rétta hluta sinn. Geitir kvaðst eigi nenna að deila
við Helga um þenna hlut.



Þormóður segir: "Illa er þér varið er þú vilt eigi styðja mál
vor."



"Ekki stoða jagmál þín við mig," segir Geitir. "Ber hingað
uxaslátrið og mun eg kaupa svo að þér sé skaðlaust."



Þormóður fór heim þvílíkur og hann kom þar og var sagt Helga
að hann muni hafa farið að segja Geiti til vandræða sinna.



"Og vildi eg gjarna," segir hann, "að hann þyrfti eigi oftar
slíkra erinda að fara."



Litlu síðar boðar Helgi til sín landsetum sínum og ákveður
hann þessa til ferðar með sér og húskarla sína og gesti og
fór í skóg þann er þeir Þormóður áttu báðir saman og hjuggu
upp allan skóginn og drógu hvert tré heim til Hofs.



Og er Þormóður frétti þetta, hver skaði honum er ger þá fer
hann í annað sinn á fund Geitis og sagði hver ójöfnuður honum
var ger.



Þá svarar Geitir: "Miklu þykir mér meiri vorkunn á að þér
þyki sá skaðinn illur heldur en hinn er fyrr var því að sá
þótti mér lítils verður. Vil eg og ekki veita Helga til
þessara mála en þó mun eg leggja ráð til með þér. Finn þú
frændur þína, sonu Refs hins rauða, Stein og Hreiðar, og bið
þá fara með þér stefnuför til Hofs. Kom þú og á
Guðmundarstaði og bið Tjörva að fara með þér og verið eigi
fleiri saman en átta. Og skaltu stefna Þórði um skógarhögg og
stilltu svo til að Brodd-Helgi sé eigi heima. Eigi mun yður
ellegar duga."



Þormóður fer við svo búið og hittir þá menn er Geitir hefir
til nefnda og hétu þeir allir að fara og ákveða hvenær þeir
fara skyldu. Ríður Þormóður heim og segir Geiti hvar komið
var. En svo er satt sem mælt er, fer orð er munn líður, og
kemur þetta til Helga og fer hann eigi sem ætlað var.



Þann morgun er þeirra var von þá mælti Helgi við húskarla
sína að þeir skyldu hvergi fara frá húsum um daginn: "Þér
skuluð höggva yður sviga stóra úr viði og stafi marga. Er
manna hingað von í dag og skuluð þér þá neyta stafanna og
berja hrossin undir þeim og reka svo úr túni allt saman."



Nú fara Þormóður og þeir heiman sem ætlað var og koma til
Hofs og sjá ekki manna úti og ríða þegar á hlaðið og nefnir
Þormóður sér votta og stefnir Þórði um skógarhögg.



Helgi var inni og heyrir stefnuna og hleypur út síðan og
leggur í gegnum Þormóð og mælti síðan: "Rekum í brott þessi
vanmenni og látum þá hafa hingað erindi til Hofs í dag."



Nú hlaupa út húskarlarnir og berja hrossin undir þeim og
hörfar nú allt saman ofan fyrir hlaðið og urðu þau málalok en
ekki betri. Komust menn Geitis undan með illan leik. Það
höfðu menn fyrir satt að Helgi mundi verið hafa banamaður
þeirra manna er líflátnir voru. Helgi lét bera líkin í tóft
eina og bera ofan á hrís.



Geitis menn undu stórilla sínum hlut og við ekki annað verr
en það að þeir náðu eigi að jarða frændur sína og ástmenn. Og
komu þeir oft á tal við Geiti um þetta mál.



Hann svarar og bað þá bíða: "Það er mælt að liðar verður sá
að leita er lítið sax hefir og mun svo oss verða við
Brodd-Helga."

sources

Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.

Close

Log in

This service is only available to members of the relevant projects, and to purchasers of the skaldic volumes published by Brepols.
This service uses cookies. By logging in you agree to the use of cookies on your browser.

Close

Stanza/chapter/text segment

Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.

Information tab

Interactive tab

The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.

Full text tab

This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.

Chapter/text segment

This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.