Reykd ch. 21

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú er þar til að taka að Grímur heitir maður er Þórður gellir
hafði sektan um áverka eitthvert sumar á þingi. Hann kemur á
fund Þorgeirs einhverju sinni og biður hann taka við sér og
kvaðst mjög vera þurfandi dugnaðar en kvaðst það hafa frétt
að Þorgeir væri góður drengur og sagðist því fyrst hafa á
hans fund sótt að hann vænti af honum nokkurra hjálpráða en
Þorgeir kvaðst mundu veita honum ásjá ef hann vægi Skútu.

Nú kaupa þeir þessu saman. Síðan sendi Þorgeir Grím til
Þorbergs höggvinkinna að hann réði honum ráð til að drepa
Skútu. Sú var ráðagerð að Grímur skal fara á fund Skútu og
biðja hann dugnaðar og segja sér alla af hendi vera og að
engu gagni vilja koma og biðja hann þarvistar og ásjá og bað
hann vera færivandan.

Nú fer hann sem fyrir hann var lagt og bar upp erindi sín
fyrir Skútu og bað hann þarvistar og ásjá og kveðst mjög
þurftigur vera. Og svo kemur að Skúta tekur við honum og hét
að hann mundi þar vera um veturinn. Og þar var hann þann
vetur og veitti Skúta honum vel vistina enda kunni Grímur vel
að þiggja og leitaði hann aldrei til að vinna á Skútu.

Um vorið er það sagt að þeir fara til netja báðir saman
einhvern dag, Skúta og Grímur, er þar voru í vatninu. Og er
þeir hafa farið um hríð þá losnar skóþvengur Skútu og
dvaldist hann að og batt þvenginn og þá veitti Grímur honum
tilræði og hjó til Skútu. En Skúta var þann veg búinn að hann
var í kufli og hafði brynju undir kuflinum. Festi öxi Gríms í
kuflinum en Skútu sakaði ekki og nú greip hann Grím höndum og
spurði hví hann var svo hverflyndur og ótrúr. En hann segir
þegar að Þorgeir hafði hann þangað sent að drepa Skútu og nú
bað hann sér griða en Skúta hét honum engu um það en vita
þóttist hann að þetta voru ráð Þorbergs.

Svo er sagt að Skúta færði Grím út í einn hólm í Mývatni og
alnöktan. Síðan batt hann hann þar í hólminum við einn staur
og kvað hann þar mundu búa verða um hríð nema Þorgeir byrgi
honum. Nú fer Skúta heim og sendi Þorgeiri orð um þetta. En
Þorgeir spurði ef þeir vildu nokkuð við hjálpa manninum en
þeir kváðust aldrei hirða hvar hann var og kváðust eigi mundu
duga honum og lét hann þar líf sitt í hólminum og angraði
mest sultur og mýbit er hann var í engum klæðum.