ÞorvV ch. 9

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

En að segja fátt af mörgum meingerðum og ofsóknum er heiðnir
menn veittu Friðreki biskupi og Þorvaldi fyrir boðan réttrar
trúar þá bar svo til að þeir vildu ríða til vorþings í
Hegranes. En er þeir nálguðust þingstöðina þá hljóp upp allur
múgur heiðinna manna og runnu í móti þeim með miklu ópi.
Sumir börðu grjóti, sumir skóku að þeim vopn og skjöldu með
harki og háreysti, báðu guðin steypa sínum óvinum og var engi
von að þeir mættu koma á þingið.

Þá mælti biskup: "Nú kemur það fram er móður mína dreymdi
forðum daga að hún þóttist finna vargshár í höfði mér því að
nú erum vér gervir rækir og reknir sem skæðir vargar með
hræðilegu ópi og styrjöld."

Eftir það fóru þeir biskup heim til Lækjamóts og dvöldust þar
um sumarið. Á því sama sumri eftir alþingi söfnuðu nokkurir
heiðnir höfðingjar liði svo að þeir höfðu tvö hundruð manna
tólfræð. Þeir ætluðu til Lækjamóts að brenna biskup inni og
allt lið hans. En er þeir áttu skammt til bæjar að Lækjamóti
þá stigu þeir af hestum sínum og ætluðu að æja sem þeir
gerðu. En í því er þeir voru á bak komnir flugu hjá þeim
fuglar margir voveiflega. Við það fældust hestar þeirra og
urðu svo óðir að þeir féllu allir ofan er á bak voru komnir
og meiddust. Sumir féllu á grjót og brutu fætur sína eða
hendur eða fengu önnur mein. Sumir féllu á vopn sín og fengu
þar stór sár af. Hestarnir hljópu á suma og meiddu. Þeim varð
minnst til vandræða er hestarnir hljópu frá og urðu þeir að
ganga langa leið til síns heima. Hurfu þeir við þetta aftur.
Skýldi svo allsvaldanda guðs miskunn sínum mönnum að því
síður fengu þeir biskup þessu sinni nokkuð mein af illvilja
og umsát heiðingja að þeir urðu með engu móti varir við þessa
aðför og ráðagerð. Bjuggu þeir Þorvaldur þann hinn fjórða
vetur að Lækjamóti.

En á næsta sumri eftir fóru þeir utan fyrst til Noregs og
lágu um hríð í höfn nokkurri. Þá kom utan af Íslandi og lagði
til þeirrar sömu hafnar sá maður er fyrr var nefndur, Héðinn
frá Svalbarði. Héðinn gekk upp á land og í skóg að höggva sér
húsavið. Þorvaldur varð þess var. Hann kallaði með sér þræl
sinn. Þeir fóru í skóginn þar sem Héðinn var. Lét Þorvaldur
þrælinn drepa Héðin.

En er Þorvaldur kom til skips og sagði þetta biskupi þá
svarar biskup: "Fyrir þetta víg skulum við skilja því að þú
vilt seint láta af manndrápum."

Eftir það fór Friðrekur biskup til Saxlands og endi þar líf
sitt með háleitlegum heilagleik takandi eilífa ömbun af
allsvaldanda guði fyrir sinn góðvilja og stundlegt starf.