ÞorvV ch. 10

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þorvaldur lifði síðan mörg ár. En með því að hann var maður
mikill af sjálfum sér, sterkur og hugaður vel en í alla staði
geyminn guðs boðorða með fullkominni ástarhygli þá hugsaði
hann það ef hann færi enn aftur til sinnar fósturjarðar að
eigi væri víst hvort hann þyldi svo í alla staði sem vera
ætti fyrir guðs ást mótgang og meingerðir sinna samlanda.
Fyrir því tók hann það ráð að vitja eigi oftar út til
Íslands. Gerði hann þá ferð sína út í heim og allt til
Jórsala að kanna helga staði. Hann fór um allt Grikkjaríki og
kom til Miklagarðs. Tók sjálfur stólkonungurinn við honum með
mikilli virðing og veitti honum margar vingjafir ágætar því
að svo var guðs miskunn honum nákvæm og flaug hans frægð
fyrir alþýðu hvar sem hann kom, að hann var virður og
vegsamaður svo af minnum mönnum sem meirum sem einn stólpi og
upphaldsmaður réttrar trúar og svo sæmdur sem dýrðarfullur
játari vors herra Jesú Kristi af sjálfum Miklagarðskeisara og
öllum hans höfðingjum og eigi síður af öllum biskupum og
ábótum um allt Grikkland og Sýrland. Allra mest var hann
tignaður um Austurveg, þangað sendur af keisaranum svo sem
foringi eða valdsmaður skipaður yfir alla konunga á Rússlandi
og í öllu Garðaríki. Þorvaldur Koðránsson reisti þar af
grundvelli eitt ágætt munklíf hjá þeirri höfuðkirkju er
helguð er Jóhanni baptista og lagði þar til nógar eignir. Hét
þar æ síðan af hans nafni Þorvaldsklaustur. Í því munklífi
endi hann sitt líf og er þar grafinn. Það klaustur stendur
undir hábjargi er heitir Dröfn.

Þá er Friðrekur biskup og Þorvaldur komu til Íslands voru
liðin frá holdgan vors herra Jesú Kristi níu hundruð ára og
eitt ár hins níunda tigar en hundrað tírætt og sex vetur frá
upphafi Íslands byggðar. Þrem vetrum síðar gerði Þorvarður
Spak-Böðvarsson kirkju í Ási.