Svarfd ch. 25

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú hlaupa menn í tvo staði og ríða síðan heim af
hestaþinginu. Þeir Karl ríða þar til er þeir koma út yfir á.

Þá nam Karl staðar og mælti: "Hverjir munuð þér vera með
þingmönnum mínum ef eg þarf nokkurs við?"

Þeir spurðu hvers hann beiddi.

Hann sagði: "Ei meira en eins dags verks þá eg kref yður til
en yður skal ekki í skaða."

Þeir svöruðu: "Hvað muntu fram leggja að verkalaunum?"

Hann sagði: "Hundrað silfurs mun eg fá hverjum yðrum og mun
eg kjósa dag til nær þér skuluð vinna mér. Mun eg þá gera
yður vara við."

"Varði oss þess," sögðu þeir, "að þú mundir góður drengur
vera en ekki kom oss það í hug að þú mundir svo mikið
verðkaup gefa á einum degi. Viljum vér það gjarna."

"Hversu margir viljið þér vera?" sagði Karl.

"Ei færri en átján," sögðu þeir.

"Eg mun yður afgreiða féið þá þér viljið en ráðið kalla eg
kaupið," sagði hann.

Þeir játa nú þessu og skildu við svo búið.

Og reið Karl á Grund og sat þar um veturinn þar til voraði.

Þá sendi hann eftir þeim bræðrum sínum, Þorgrími, Þorsteini
og Þorvaldi. Og er þeir koma þá fagnar Karl þeim vel og þá
lætur hann breiða úti eina öldungshúð mikla og steypir þar
niður á gulli og silfri því sem innan veggjar var því þeir
bræður vildu skipta láta og þótti þeim horfa til auðnu ef ei
væri skipt. Karl stóð hjá meðan þeir skiptu og lagði ekki til
en þá er skipt var þá rótar Karl saman fénu og gekk burt
þegjandi. Þeir spurðu því hann gerði svo en hann þagði. Þeir
skiptu þá enn aftur en Karl rótaði jafnan saman.

Þeir spyrja því hann geri svo "og viljum við að þú skiptir en
við kjósum."

...

"Hvað þá?" sögðu þeir.

"Þið skuluð gera annaðhvort, hafa fé allt og hefna föðurs
vors eða eg mun hefna hans og hafa allt eftir því sem þá vill
auðna til falla og skuluð þið úr öllum vanda þar um."

Þeir kjöru heldur að hafa ekki af fénu og fara þeir bræður
heim.

Og líða nú stundir frá og heimtir Karl að sér þá menn sem
honum höfðu verkum heitið. Þeir brugðu við skjótt og ætla að
þeir skulu fara til verks nokkurs, ganga að garðlagi eða
húsan fyrir því að margt hús var komið að falli. En er þeir
komu tók Karl vel við þeim og eru þeir þar um nóttina.

Um morguninn er Karl snemma á fótum og biður menn upp standa.

Og er menn eru klæddir biður Karl þá ganga til dagverðar "og
vil eg ..."

Hann var frammi á meðan þeir mötuðust og ber út í tún alls
konar herklæði. Og er þeir koma út sjá þeir að Karl var
herklæddur. Þá skaut þeim skelk í bringu og vildu nú gjarna
hafa engu keypt.