Svarfd ch. 22

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú verður þess að geta er vér hvurfum frá, að þá er Karl
hafði heima verið eina nótt þá ríður hann út á strönd en þoka
var mikil. Ljótólfur hafði og riðið út á sand að vita um viðu
og skyldi draga heim. Fóru þeir fimm saman.

Karl reið til þess er hann kom í Holt hið ytra og mætti
Geirdísi er hún gekk frá goðahúsi. Hún fagnaði vel Karli.
Hann frétti hvort Geiri son hennar væri heima. Hún kvað hann
genginn að fé upp í Holtsdal. Karl reið úr garði og sneri upp
í hlíðina. Karl spurði ef þeir sæju nokkuð manna fyrir sér.
Þeir sögðu að maður rak fé út eftir hlíðinni.

"Þann veg munum vér stefna," sagði Karl.

Þeir mæta Geira við gerði það er upp er og suður frá
Böggvisstöðum. Karl lét taka Geira og drepa og er það kallað
á Geiravöllum. Þá reið Karl heim til Upsa. Ei lét Ljótólfur
sem hann vissi hvað í hafði gerst og sitja nú hvorutveggju um
kyrrt þrjá vetur.

Ögmundur var einatt með Karli og Svarthöfði Héðinsson, og
tóku mjög að eyðast féin fyrir Karli af kostnaði þeim er hann
hafði og gerðist eigi hægt til bændunum og varð hann ei jafn
vinsæll sem verið hafði.

Eitt sumar kom skip af hafi í Svarfaðardalsárós og hét Gunnar
stýrimaður fyrir skipinu. Hann var víkverskur maður og mikill
vin Karls. Ljótólfur var á þingi er skipið kom. Karl reið til
skips og bauð Gunnari til vistar með sér við svo marga menn
sem hann vildi.

Gunnar tók því vel "en bíða mun eg Ljótólfs goða. Er mér sagt
að mikið missætti sé með ykkur og mun eg ráðast þangað til
vistar. Þykir mér þá vænst að eg komi nokkru á leið um sætt
með ykkur."

Karl ríður heim til Upsa en Gunnar bíður þar nokkra hríð og
kemur Ljótólfur ei heim.

Karl elur á málið að Gunnar mundi til hans fara "og mun fara
að auðnu um sætt með okkur Ljótólfi."

Gunnar ræður nú til Upsa með Karli og nokkrir menn með honum.
Litlu síðar kom Ljótólfur heim. Er nú kyrrt um veturinn.
Austmaður fór jafnan upp til Hofs um veturinn að leita um
sættir með þeim Karli og Ljótólfi og því kom hann á leið að
sættarfundur var lagður með þeim niðri á brekkunum hjá
Grafarhúsum. Til þess fundar kom Skíði og Ingvildur
fagurkinn. Og þá er mjög var ráðin sættarstefna með þeim
Karli og Ljótólfi þá sagði Ingvildur að seint mundi verða
fyllt skarð í vör Skíða ef sjá sætt skyldi takast.

Skíði mælti: "Mæl þú allra kvenna örmust og vesulust."

Gunnar svaraði: "Oft stendur illt af tali kvenna og kann vera
að af hljótist þessu tali sem þá verst hefir af hlotist."

Nú var lokið öllu um sættina og skildust ósáttir.