SnSt, Skm ch. 61

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Vápn ok herklæði skal kenna til orrostu ok til Óðins ok valmeyja ok herkonunga, kalla hjálm hött eða fald, en brynju serk eða skyrtu, en skjöld tjald, ok skjaldborgin er kölluð höll ok ræfr, veggr ok gólf. Skildir eru kallaðir ok kenndir við herskip, sól eða tungl eða lauf eða blik eða garðr skipsins. Skjöldr er ok kallðr skip Ullar eða kennt til fóta Hrungnis, er hann stóð á skildi. Á fornum skjöldum var títt at skrifa rönd þá, er baugr var kallaðr, ok eru við þann baug skildir kenndir.

Höggvápn, öxar eða sverð, er kallat eldar blóðs eða benja. Sverð heita Óðins eldar, en öxar kalla menn trollkvinna heitum ok kenna við blóð eða benjar eða skóg eða við. Lagvápn eru vel kennd til orma eða fiska. Skotvápn eru mjök kennd til hagls eða drífu eða rotu. Öllum þessum kenningum er marga lund breytt, því at þat er flest ort í lofkvæðum, er þessar kenningar þarf við. Svá kvað Víga-Glúmr:

Lattisk herr með höttu

Hangatýs at ganga,

þóttit þeim at hætta

þekkiligt, fyr brekku.

Svá kvað Einarr skálaglamm:

Hjalmfaldinn bauð hildi

hjaldrörr ok Sigvaldi,

hinn er fór í gný Gunnar,

gunndjarfr Búi, sunnan.

Róða serkr, sem Tindr kvað:

Þá er hringfáum Hanga

hrynserk, viðum brynju

hruðusk riðmarar Róða

rastar, varð at kasta.

Hamðis skyrta, sem Hallfreðr kvað:

Ólítinn brestr úti

unndýrs frömum runnum

hart á Hamðis skyrtum

hryngráp Egils vápna.

Sörla föt, enn sem hann kvað:

Þaðan verða föt fyrða,

fregn ek görla þat, Sörla

rjóðask björt í blóði

benfúr méil-skúrum.

[Hlakkar tjöld], sem Grettir kvað:

Heldu Hlakkar tjalda

hefjendr saman nefjum

Hildar veggs ok hjuggusk

hregg-Nirðir til skeggjum.

Róða ræfr, sem Einarr kvað:

Eigi þverr fyrir augna

Óðs beðvinu Róða

ræfrs, eignisk sá, regni

ramsvell, konungr elli.

Hildar veggr, sem kvað Grettir ok áðr er ritat. Skipsól, sem Einarr kvað:

Leyg rýðr ætt á ægi

Óláfs skipa sólar.

Hlýrtungl, sem Refr kvað:

Dagr var fríðr, sá er fögru

fleygjendr álinleygjar

í hangferil hringa

hlýrtungli mér þrungu.

Garðr skips, sem hér er:

Svá skaut gegn í gögnum

garð steinfarinn barða,

sá var, gnýstærir geira,

gunnar æfr, sem næfrar.

Askr Ullar, sem Þjóðólfr kvað:

Ganga él of yngva

Ullar skips með fullu,

þar er samnagla siglur

slíðrdúkaðr ríða.

Ilja blað Hrungnis, sem Bragi kvað:

Vilið, Hrafnketill, heyra,

hvé hreinggróit steini

Þrúðar skal ek ok þengil

þjófs ilja blað leyfa?

Bragi skáld kvað þetta um bauginn á skildinum:

Nema svá at góð ins gjalla

gjöld baugnafaðs vildi

meyjar hjóls inn mæri

mögr Siguðrar Högna.

Hann kallaði skjöldinn Hildar hjól, en bauginn nöf hjólsins. Baugjörð, sem Hallvarðr kvað:

Rauðljósa sér ræsir,

rit brestr sundr in hvíta,

baugjörð brodda ferðar,

bjúgrennd, í tvau fljúga.

Svá er enn kveðit:

Baugr er á beru sæmstr,

en á boga örvar.

Sverð er Óðins eldr, sem Kormákr kvað:

Svall, þá er gekk með gjallan

Gauts eld, hinn er styr beildi,

glaðfæðandi Gríðar,

gunnr. Komsk Urðr ór brunni

Hjálms eldr, sem kvað Úlfr Uggason:

Fullöflug lét fjalla

fram haf-Sleipni þramma

Hildr, en Hrofts of gildar

hjalmelda mar felldu.

Brynju eldr, sem kvað Glúmr Geirason:

Heinþynntan lét hvína

hryneld at þat brynju

foldar vörð, sá er fyrðum

fjörn-harðan sik varði.

Randar íss ok grand hlífar, sem Einarr kvað:

Ráðvöndum þá ek rauðra

randa ís at vísa,

grand berum hjalms í hendi,

hvarmþey drifinn Freyju.

Öx heitir trollkona hlífa, sem Einarr kvað:

Sjá megu rétt, hvé, Ræfils

ríðendr, við brá Gríðar

fjörnis fagrt of skornir,

foldviggs, drekar liggja.

Spjót er ormr kallat, sem Refr kvað:

Kná myrkdreki marka

minn, þar er ýtar finnask,

æfr á aldar lófum

eikinn borðs at leika.

Örvar eru kallaðar hagl boga eða strengjar eða hlífa eða orrostu, sem Einarr kvað skálaglamm:

Brak-Rögnir skók bogna,

barg óþyrmir varga,

hagl ór Hlakkar seglum,

hjörs, rakkliga fjörvi.

Ok Hallfreð:

Ok geir-Rótu götvar

gagls við strengjar hagli

hungreyðöndum hanga

hléðut járni séðar.

Ok Eyvindr skáldaspillir:

Lítt kváðu þik láta,

landvörðr, er brast, Hörða,

brynju hagl í benjum,

bugusk almar, geð falma.