Nj ch. 15

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þjóstólfur hafði barið húskarl Höskulds og rak Höskuldur hann
í braut. Hann tók hest sinn og vopn sín og mælti við Höskuld:
"Nú mun eg á braut fara og koma aldrei aftur."

"Allir munu því fagna," segir Höskuldur.

Þjóstólfur reið til þess er hann kom til Varmalækjar. Hann
hafði þar góðar viðtökur af Hallgerði en eigi illar af Glúmi.
Hann sagði Hallgerði að faðir hennar hefði hann á braut rekið
og bað hana ásjá. Hún svaraði honum því að hún kveðst honum
engu mega heita um þarvist hans fyrr en hún fyndi Glúm.

"Fer vel með ykkur?" segir hann.

"Vel er um ástir okkrar," segir hún.

Síðan gekk hún til máls við Glúm og lagði hendur upp um háls
honum og mælti: "Skalt þú veita mér bæn þá er eg mun biðja
þig?"

"Veita mun eg þér ef þér er sæmd í," segir hann, "eða hvers
vilt þú biðja?"

Hún mælti: "Þjóstólfur er rekinn í braut vestan þaðan og
vildi eg að þú leyfðir honum að vera hér. En eg vil þó eigi
þvert taka ef þér er lítið um."

Glúmur mælti: "Nú er þér fer svo vel skal eg veita þér þetta
en seg að hann skal í brautu verða ef hann tekur nokkuð illt
til."

Hún gengur til Þjóstólfs og segir honum.

Hann svaraði: "Nú fer þér enn vel sem von var að."

Síðan var hann þar og sat á sér um hríð en þar kom að hann
þótti þar öllu spilla. Tók hann þá að hlífast við engan mann
nema við Hallgerði en hún veitti honum aldrei eftirmæli þá er
hann átti við aðra. Þórarinn bróðir Glúms taldi á við hann er
hann lét Þjóstólf þar vera og kvað illa gefast mundu og fara
enn sem fyrr ef hann væri þar. Glúmur svaraði vel og brá þó á
sitt ráð.