Ljósv ch. 27

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Eyjólfur kom á þing með miklu fjölmenni og átti öllum mönnum
búðarrúm að fá og var þar mikill mann fjöldi. Gellir kom
vestan með tvö hundruð manna. Og er þeir riðu á þingið þá
skipuðu þeir svo liðinu að hver rann eftir öðrum og þótti
mönnum það frágerðalið til að sjá og störðu menn á. En einn
var sá maður er þeim fannst einna mest um er á baki var. Það
þótti mönnum lýtið á að þeim sýndist hann ríða folaldi. Og er
þeir stigu af baki og hestar voru lausir látnir þá þótti sá
hestur miklu mestur er sjá maður hafði riðið er þar var
kominn. En það var Skeggi hinn rammi bróðir Álfs úr Dölum.

Og er menn höfðu eina nótt á þingi verið þá sáu þeir ferju á
firðinum og tólf menn á og einn var í vargskinnsúlpu og um
utan í blárri kápu og hafði verið hvasst veður. Þeir voru
afburðarmenn á að líta og bar þó höfðinginn af öllum. Þeir
Eyjólfur gengu í móti mönnum þeim í lendingu. En þeir
Þorvarður gengu þar í móti þeim er verra var upp að ganga.

Og er þeir höfðu hlaðið seglinu síðan, leit Skegg-Broddi á
liðið og mælti: "Hingað munum vér fara í lið þessara."

Þorvarður mælti: "Kom þú nú heill og kunnum vér allir þökk á
að þú farir til búðar með oss."

Þeir gera nú svo.

Og var þá rætt um við Skeggja hversu fús hann mundi ganga í
móti Skegg-Brodda ef saman lysti liðinu.

"Það ætla eg," segir Skeggi, "að meir endist mér afl við
Skegg-Brodda eða þó hugur en hamingju uggir mig að eg hafi
eigi við hann."

Síðan var rætt við Skegg-Brodda þetta sama mál.

Hann svarar: "Mikil von er mér á að Skeggja skorti eigi afl
en það ætla eg þó ef svo væri til skipað í voru liði sem hér
er að Þorvarður yrði eigi aflvani."

Morguninn eftir gekk Skegg-Broddi til búðar Eyjólfs og var
engi blíða við hann af Eyjólfi.

Skegg-Broddi mælti: "Er eigi það vænst að sættast Eyjólfur?"

Hann mælti: "Má sem vill."

Skegg-Broddi svarar: "Fast er nú fyrir" og gengur til og
hittir Gelli vin sinn.

Þá mælti Skegg-Broddi: "Fastlega horfir ræða Eyjólfs."

Gellir mælti: "G ... hluta."

Skegg-Broddi svarar: "Það samir vel enda væri þá nokkurs
staðar. Eru með okkur þeir menn er eiga hér í hlut að aukast
munu vandræði ef þeir verða sekir og mun þá meiri vandræði um
að tala en fyrrum. Sækjum nú báðir eitt ráð og firrum mennina
óhöppum."

Gellir svarar: "Eg veit vilja Eyjólfs að hann vill sjálfur á
kveða og fjársektum ráða. Vill hann eigi sættast við Þorvarð
nema þeir Brandur, Höskuldur, Þorkell og Hallur fari utan og
séu skógarmenn ferjandi."

Skegg-Broddi svarar: "Eg veit og vilja Þorvarðs að hann vill
að hann geri einn um fjársekt milli þeirra og eigi þeir
útkvæmt nema Hallur. Og vildi eg að sá brotgeiri væri lagður
fyrir okkur að við ákvæðum mannsektir."

Gellir mælti: "Mun þú fyrst hvað fyrir kemur."

Síðan hittu þeir Eyjólf og þá mælti Skegg-Broddi: "Óráðlegt
er að vilja eigi sættast því að eigi munu allir í móti
Þorvarði ganga. Láttu mæla um Gelli og sannvini hans."

Eyjólfur svarar: "Eigi sé eg það að eg muni skyldur til vera
að virða þinn vilja."

Skegg-Broddi svarar: "Svo lítið er mitt traust að eg hefi nú
vígsgengi að veita mínum mönnum. En þó skulu nokkurir
tannsárir verða áður en Þorvarður er drepinn."

Gellir svarar: "Þá fer illa málahluturinn vor ef vandræðin
aukast. Og þó að Skegg-Broddi hafi nú fá menn þá sómir eigi
að fyrirlíta hann."

Eyjólfur svarar: "Eigi horfir Þorvarði vænlega dómurinn."

Þá var um rætt að dómur mundi út fara og treysti Eyjólfur
fjölmenni sínu og bað fylkja við dóminn meðan þeir hefðu fram
mál sín "en ætlum þeim í kvíarnar að ganga ef þeir vilja,"
sagði hann.

Og er Þorvarður spurði þetta mælti hann: "Hvað liggur nú til?
Mun það eigi betra ráð að vér berjumst áður en vér erum
sektir? Tökum nú til vopna en sumir færi heim hesta vora því
að fundur sá mun verða að í brott munu komast nokkurir."

Svo gerðu þeir og sneru að hart. Dagur hét maður er var með
Þorvarði og átti Sigríði dóttur Þorgeirs goða. Hann gekk
fyrstur en þá fimm saman í senn og þá tíu og skipuðu liði
sínu öllu því að fám var þekkt í þeirra liði að fara seint.

Þá mælti Skegg-Broddi til Gellis: "Hér kemur illa í hald að
góðir menn margir eru hér við staddir. Þú ert fjölmennur mjög
Gellir og vel vingaður við Goðdæli. Snú svo til fjölmenni
þínu að þú verðir betri drengur af og fyllum báðir einn flokk
og göngum í milli þeirra. Snúumst að með þeim er okkur orð
vilja virða."

Gellir svarar: "Nú er vel skipt með okkur. Þú hefir
drengskapinn en eg féið."

Síðan gengu þeir að dómum með liði sínu áður en málaferli
færu fram. En þá var svo komið að hvorirtveggju voru búnir að
berjast.

Þá mælti Skegg-Broddi: "Má Eyjólfur heyra mál mitt?"

"Heyri eg," segir hann.

Skegg-Broddi mælti: "Hér horfir óvænt að menn skulu berjast
hér fyrir þitt tilstilli. Kalla eg það heldur best ráð að
hvor sætti sína menn."

Gellir segir: "Öllum er það auðsætt að sjá er verstur
hluturinn að berjast og mun eg bjóðast til að gera um málin."

Eyjólfur svarar: "Mun eigi þeim að duga sem drengurinn er
bestur? Og gef eg þér eigi fé til afarkosta."

Gellir svarar þá: "Að þessu er mjög ráð vandanda er þú berst
nú fyrir" og snýst í mót Þorvarði: "Hvað viljið þér nú gera?
Geystir farið þér nú mjög."

"En friðarmenn skulum vér."

Gellir mælti þá: "Meir hyggur þú nú á ofurkapp en forsjá er
þú gengur að, slíkt ofurefli sem fyrir er. Gangið eigi að
dóminum svo að þröngt verði að yður."

Þorvarður svarar: "Það er eigi örvænt að þeir unni oss eigi
jafnaðar um höggið. En verra er þó að vér séum fyrst
sakteknir og síðan drepnir."

Skegg-Broddi svarar: "Mun eigi annað ráðlegra en færa menn í
slík vandræði og sættast heldur?"

Þorvarður svarar: "Óvanur em eg að láta draga alla sæmd úr
hendi mér."

Skegg-Broddi mælti: "Hyggur þú nokkuð að þessu hvað að er?
Þótt eg veiti þér lið þá eru þó margir í móti. Sýnist mér nú
svo betur að þú munir játa vorum ummælum."

Hann svarar: "Eg skal játa."

Síðan stöðvaðist liðið og var fram gengið. Tókust þeir nú
tali við.

Þá mælti Eyjólfur: "Hví mun nú eigi ráð að snúa til lykta
máli voru?"

Skegg-Broddi svarar: "Það er nú einsætt að láta Gelli fyrir
sjá um sinn og mun þér eigi gera að meira mein."

Eyjólfur svarar: "Hví mun hann meir kunna en allir aðrir?"

Er þetta mál um síðir lagt undir Gelli og skyldi hann kveða á
mannsektir en þeir sögðu það upp að allir menn skyldu eiga
afturkvæmt nema Hallur. Það líkaði Eyjólfi illa. Gellir gerði
átta hundruð silfurs fyrir Koðrán. En það stóðst á víg
Ótryggs og aðfarar þeirra Höskulds í fyrstu við Eyjólf.
Áverkar Þorvarðs og Odda voru líkir kallaðir. Víg húskarls
Einars Þveræings var bætt fé. Þorvarður skyldi utan vera þrjá
vetur og þeir Þorkell, Brandur og Höskuldur en Hallur eiga
eigi útvon. Síðan var mælt fyrir tryggðum og fé upp goldið.
Eyjólfi þótti sinn hluti heldur til lágur orðinn og stóð það
meir af kappi og drap kæti fyrir honum mest.