SnSt, Skm ch. 75

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Tveir eru fuglar þeir, er eigi þarf at kenna annan veg en kalla blóð eða hræ drykk þeira eða verð. Þat er hrafn ok örn. Alla aðra fugla karlkennda má kenna við blóð eða hræ, ok er þat þá nafn örn eða hrafn, sem Þjóðólfr kvað:

Blóðorra lætr barri

bragningr ara fagna.

Gauts berr sigð á sveita

svans örð konungr Hörða.

Geirs oddum lætr greddir

grunn hvert stika sunnar

hirð, þat er hann skal varða,

hrægamms ara sævar.

Þessi eru nöfn hrafns: krákr, Huginn, Muninn, borginmóði, árflognir, ártali, holdboði. Svá kvað Einarr skálaglamm:

Fjallvönðum gaf fylli,

fullr varð, en spjör gullu,

herstefnandi hröfnum,

hrafn á ylgjar tafni.

Svá kvað Einarr Skúlason:

Dolgskára kná dýrum

dýrr magnandi stýra,

Hugins fermu bregðr harmi

harmr, bliksólar garmi.

Ok enn sem hann kvað:

En við hjaldr, þar er hölðar,

hugðþrútit svellr, lúta,

Muninn drekkr blóð ór benjum

blásvartr, konungs hjarta.

Sem kvað Víga-Glúmr:

Þá er dynfúsir dísar

dreyra mens á eyri,

bráð fekk borginmóði

blóðs, skjaldaðir stóðum.

Sem Skúli kvað Þorsteinsson:

Myndit efst, þar er undir

árflogni gaf ek sárar,

Hlökk í hundraðs flokki

Hvítinga mik líta.

Örn heitir svá: ari, gemlir, hreggskornir, eggðir, ginnarr, undskornir, gallópnir. Sem Einarr kvað:

Sámleitum rauð sveita,

sleit örn gera beitu,

fekksk arnar matr járnum,

Járnsöxu grön faxa.

Sem Óttarr kvað:

Örn drekkr, undarn

ylgr fær, af hræum sylg,

oft rýðr ulfr köft,

ari getr verð þar.

Sem Þjóðólfr kvað:

Segjöndum fló sagna

snótar ulfr at móti

í gemlis ham gömlum

glamma ó fyr skömmu.

Ok sem hér er:

Hreggskornis vil ek handa

háleitan mjöð vanda.

Ok enn sem Skúli kvað:

Vaki ek þat er val heltk ekka

viðís áðr ok síðan,

greppr hlýðir þá góðu,

gallópnis vel, spjalli.