Ljósv ch. 3

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Eftir fundinn var Þorgeiri það sagt að Höskuldur sonur hans
var mjög sár og báðu menn hann skiljast við mál þessi og vera
eigi í móti sonum sínum.

Þorgeir mælti til Guðmundar að illt hlyti af málum þessum "og
mun eg við skiljast," segir Þorgeir og svo gerir hann.

Guðmundur segir: "Það er nú ráð að við söfnum saman liði
okkru."

"Ekki mun nú af því verða," segir Þorgeir og nú fer hann
heim.

En frá Höskuldi er það að segja að hann var ekki sár en höfðu
þetta því til bragðs tekið að þeir vildu að Þorgeir skildist
við sem var. En þeir bræður voru allir saman og óhelguðu
Sölmund. Þeir lögðu nú í fjandskap við Guðmund sem lengi
hélst síðan.

Þeir bræður sátu nú yfir sæmdum og áttu fund um vorið og
bundu það saman að skiljast eigi við málið og búa til
vígsmálið eftir Arnór og fjörráð við sig. Guðmundur átti
annan fund við sína menn. Þeir bræður hittu Ófeig og báðu
hann fara til leiðar til liðveislu við sig og kölluðust réttu
að fylgja þótt þeir hefðu þann óhelgað er fyrstur fór með
vélræði og kom fyrr út en mælt var.

Ófeigur hafði áður setið hjá málum þeim og latti hann og kvað
ófallið að deila við föður sinn "en mér þykir enn eigi með
öllu ráðið hvort hann skilst við málin eða eigi og vildi eg
að þú sættist á málin með jafnaði og er sá bestur og mun eg
ríða til með þér."

Höskuldur kveðst lítið erindi haft hafa á hans fund "og ertu
kallaður drengur góður og garpur mikill en ekki má eg því
hæla."

Ófeigur mælti: "Mikið tekur þú af þessu en leita mun eg um
sættir fyrst með yður en skiljast þó eigi við þig í þraut. En
það ræð eg að þér farið vægilega með yðru máli en takið eigi
fyrr sætt en vér komum."

En hálfum mánuði fyrir þing reið Tjörvi í Goðdali fyrir því
að hann var þar mægður og reið nú til þings.

Guðmundur hitti Þorgeir og spurði um afla þeirra sona hans.
Þorgeir kvaðst ætla að þeir munu hafa fjölmenni.

"Er það satt," segir Guðmundur, "að til sé búið vígsmálið og
Sölmundur óhelgaður?"

Þorgeir mælti: "Það er vegur og munum við hafa fjölmenni í
móti þeim."

Og fara nú allir til þings hver með sínu liði.