Hrafnk ch. 11

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú sitja þeir, þar til er dómar fara út. Þá kveður Sámur
upp menn sína og gengur til Lögbergs. Var þar þá dómur
settur. Sámur gekk þá djarflega að dóminum. Hann hefur
þegar upp vottnefnu og sótti mál sitt að réttum
landslögum á hendur Hrafnkeli goða, miskviðalaust með
skörulegum flutningi. Þessu næst koma þeir Þjóstarssynir
með mikla sveit manna. Allir menn vestan af landi veittu
þeim lið, og sýndist það, að Þjóstarssynir voru menn
vinsælir.

Sámur sótti málið í dóm, þangað til er Hrafnkeli var
boðið til varnar, nema sá maður væri þar við staddur, er
lögvörn vildi frammi hafa fyrir hann að réttu lögmáli.
Rómur varð mikill að máli Sáms; kvaðst engi vilja lögvörn
fram vera fyrir Hrafnkel.

Menn hlupu til búðar Hrafnkels og sögðu honum, hvað um
var að vera. Hann veikst við skjótt og kvaddi upp menn
sína og gekk til dóma, hugði, að þar myndi lítil vörn
fyrir landi. Hafði hann það í hug sér að leiða smámönnum
að sækja mál á hendur honum. Ætlaði hann að hleypa upp
dóminum fyrir Sámi og hrekja hann af málinu. En þess var
nú eigi kostur. Þar var fyrir sá mannfjöldi, að
Hrafnkell komst hvergi nær. Var honum þröngt frá í brott
með miklu ofríki, svo að hann náði eigi að heyra mál
þeirra, er hann sóttu. Var honum því óhægt að færa
lögvörn fram fyrir sig. En Sámur sótti málið til fullra
laga, til þess er Hrafnkell var alsekur á þessu þingi.

Hrafnkell gengur þegar til búðar og lætur taka hesta sína
og ríður á brott af þingi og undi illa við sínar
málalyktir, því að hann átti aldrei fyrr slíkar. Ríður
hann þá austur Lyngdalsheiði og svo austur á Síðu, og
eigi léttir hann fyrr en heima í Hrafnkelsdal og sest á
Aðalból og lét sem ekki hefði í orðið.

En Sámur var á þingi og gekk mjög uppstertur. Mörgum
mönnum þykir vel, þó að þann veg hafi að borist, að
Hrafnkell hafi hneykju farið, og minnast nú, að hann
hefir mörgum ójafnað sýnt.