Gísl ch. 35

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þá fara til tveir menn að halda þeim Auði og Guðríði og
þykjast þeir hafa ærið að vinna. Nú sækja tólf að Gísla og
komast upp á kleifarnar. En hann ver sig bæði með grjóti og
vopnum svo að því fylgdi mikil frægð.

Nú hleypur að förunautur Eyjólfs einn og mælti til Gísla:
"Legg þú af við mig vopnin þau hin góðu er þú berð og allt
saman og Auði konu þína."

Gísli svarar: "Tak þú þá við ódeiglega því að hvorugt samir,
vopnin, þau er eg hef átt, né svo konan."

Sjá maður leggur til Gísla með spjóti. En Gísli heggur mót og
spjótið af skaftinu og verður höggið svo mikið að öxin hljóp
í helluna og brestur af hyrnan. Hann kastar þá öxinni en
grípur til sverðsins og vegur með því en hlífir sér með
skildinum. Þeir sækja nú að rösklega en hann verst vel og
drengilega; komu þeir nú hart saman. Gísli vó þá enn tvo menn
og eru nú fjórir látnir.

Eyjólfur bað þá sækja að sem karlmannlegast, "fáum vér hart
af," segir Eyjólfur, "og væri það einskis vert ef góð yrðu
erfiðislaunin."

Og er minnst er vonin vinst Gísli við og hleypur upp á hamar
þann er heitir Einhamar og af kleifunum. Þar snýst Gísli við
og verst. Þetta kom þeim að óvörum; þykir þeim nú mjög
óhægjast sitt mál, mennirnir dauðir fjórir en þeir sárir og
móðir. Verður nú hvíld á aðsókninni. Þá eggjar Eyjólfur menn
sína allfast og heitir þeim miklum fríðindum ef þeir næðu
Gísla. Eyjólfur hafði einvala lið með sér að hreysti og
harðfengi.