Gísl ch. 30

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú er að segja frá Auði að hún gengur inn til Gísla og mælti:
"Nú skiptir mig miklu hversu þú vilt til snúa að gera minn
sóma meiri en eg er verð."

Hann tók þegar undir og mælti: "Veit eg að þú munt segja mér
víg Þorkels, bróður míns."

"Svo er sem þú getur," sagði Auður, "og eru hér komnir
sveinarnir og vildu að þér byrgjust að allir saman og þykjast
nú ekki traust eiga nema þetta."

Hann svarar: "Ekki má eg það standast að sjá bróðurbana mína
og vera ásamt við þá," og hleypur upp og vill bregða sverði
og kvað vísu:

23

Hverr of veit, nema hvassan

hjaldrís dragi Gísli,

átt mun fyrða frétta

færiván, ór spánum,

alls sigrviðir segja

snyrti hrings af þingi,

drýgjum vér til dauða

dáð, Þórketil ráðinn.

Nú sagði Auður þá á brott, "og hafði eg vit til þess að hætta
þeim eigi hér."

Gísli sagði að þann veg var og allra best að þeir hittust
eigi. Og sefast hann brátt og eru nú kyrr ein tíðindi.

Svo er sagt að nú eru eigi meir eftir en tveir vetur þess er
draumkonan sagði hann mundu lifa. Og er á líður er Gísli í
Geirþjófsfirði og koma aftur draumar hans allir og harðar
svefnfarir og kemur nú jafnan að honum draumkonan sú hin
verri og þó hin stundum, hin betri.

Einhverja nótt er það enn að Gísla dreymir að konan sú hin
betri kom að honum. Hún sýndist honum ríða gráum hesti og
býður honum með sér að fara til síns innis og það þekkist
hann. Þau koma nú að húsi einu, því er nær var sem höll væri
og leiðir hún hann inn í húsið og þóttu honum þar verða
hægindi í pöllum og vel um búið. Hún bað þau þar vera og una
sér vel, "og skaltu hingað fara og þá er þú andast," sagði
hún, "og njóttu hér fjár og farsælu."

Og nú vaknar hann og kvað vísur nokkrar eftir því sem hann
dreymdi:

24

Heim bauð með sér sínum

saum-Hlökk gráum blakki,

þá var brúðr við beiði

blíð, loftskreyti ríða;

mágrundar, kvazk mundu,

mank orð of þat skorðu,

hneigi-Sól af heilu

hornflæðar mik græða.

Og enn kvað hann:

25

Dýr lét drápu stjóra

dís til svefns of vísat

lægis elds, þars lágu,

lítt týnik því, dýnur;

ok með sér en svinna

saums leiddi mik Nauma,

sákat hól í hvílu,

hlaut skáld sæing blauta.

26

Hingat skalt, hvað hringa

Hildr at óðar gildi,

fleina þollr, með Fullu

fallheyjaðar deyja;

þá munt, Ullr, ok öllu,

ísungs, féi þvísa,

þat hagar okkr til auðar

ormláðs, ok mér ráða.