Egils saga Skalla-Grímssonar 82 — ed. not skaldic
Not published: do not cite (Eg ch. 82)
The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):
Þorsteinn, sonur Egils, þá er hann óx upp, var allra manna
fríðastur sýnum, hvítur á hár og bjartur álitum; hann var
mikill og sterkur, og þó ekki eftir því sem faðir hans.
Þorsteinn var vitur maður og kyrrlátur, hógvær, stilltur
manna best; Egill unni honum lítið; Þorsteinn var og ekki við
hann ástúðugur, en þau Ásgerður og Þorsteinn unnust mikið.
Egill tók þá að eldast mjög.
Það var eitthvert sumar, er Þorsteinn reið til alþingis, en
Egill sat þá heima; en áður Þorsteinn færi heiman, stilltu
þau Ásgerður um og tóku úr kistu Egils silkislæður,
Arinbjarnarnauta, og hafði Þorsteinn til þings. Og er hann
hafði á þinginu, þá voru honum dragsíðar og urðu saurgar
neðan, þá er þeir voru í Lögbergsgöngu. Og er hann kom heim,
þá hirti Ásgerður slæðurnar, þar sem áður voru; en mjög miklu
síðar, þá er Egill lauk upp kistu sína, þá fann hann, að
spillt var slæðunum, og leitaði þá máls um við Ásgerði,
hverju það gegndi; hún sagði þá hið sanna til. Þá kvað Egill:
Áttak erfinytja,
arfa mér til þarfan,
mik hefr sonr of svikvinn,
svik telk í því, kvikvan;
vel mátti þess vatna
viggríðandi bíða,
es hafskíða hlæði
hljótendr of mik grjóti.
Litlu eftir þetta andaðist Ásgerður. Eftir það brá Egill búi
og seldi í hendur Þorsteini, en Egill fór þá suður til
Mosfells til Gríms, mágs síns, því að hann unni mest Þórdísi,
stjúpdóttur sinni, þeirra manna, er þá voru á lífi.
Það var eitt sumar, að skip kom út í Leiruvogi, og stýrði sá
maður, er Þormóður hét; hann var norrænn og húskarl Þorsteins
Þórusonar; hann hafði með að fara skjöld, er Þorsteinn hafði
sent Agli Skalla-Grímssyni, og var það ágætagripur. Þormóður
færði Agli skjöldinn, en hann tók við þakksamlega; eftir um
veturinn orti Egill drápu um skjaldargjöfina, er kölluð er
Berudrápa, og er þetta upphaf að:
Heyri fúrs á forsa
fallhadds vinar stalla,
hyggi, þegn, til þagnar
þínn lýðr, konungs, mína;
opt skal arnar kjapta
örð góð of tröð Hörða,
hrafnstýrandi hræra
hregna, mín of fregnask.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.