EgSH ch. 6

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú eftir þetta býst Valgautur jarl til ferðar með þeim og
fara síðan uns þeir koma til Noregs og á fund Ólafs konungs
og þeir Tófi og Egill og kallast nú lausir vera þessa máls og
undan reiði konungs en konungur kvað að vísu svo vera.

Nú hafa þeir þar góðar viðtökur. Og um morguninn eftir leitar
konungur eftir við jarl ef hann vildi taka trúna og telur það
fyrir honum með mörgum orðum og merkilegum. Valgautur jarl
svarar og sagði að það mundi aldrei verða hans ráð, kvað ekki
þurfa mundu slíks við sig að leita.

Konungur mælti: "Svo mun mönnum nú sýnast að eg hafi vald og
ríki til þess að neyða þig til trúar ef eg vil en það vil eg
þó eigi gera fyrir því að það verður þægt mest í guðs augliti
að mönnum sé eigi nauðgað til að gerast guðs þjónar og vill
guð eigi nauðga þjónustu en verður feginn þeim hverjum er til
hans vilja snúast að sjálfræði sínu."

Nú lætur konungur jarl á brott fara í friði og dvalar hann
ekki brottferðinni. En svo liggur leið þeirra að skógar
miklir eru þar sem þeir fara. Og er þeir jarl og hans
förunautar voru komnir í einnhvern skóg og voru eigi langt
farnir frá því er þeir konungur fundust og þar tekur jarl
sótt mikla og hættlega og þegar sendir hann menn aftur á fund
Ólafs konungs til þess að hann vildi að konungurinn kæmi þá
að hitta hann.

Nú fara þeir að finna konung og segja honum að jarl vill hafa
hans fund og þegar fer konungur með þeim og hittast þeir jarl
og segir hann konungi að nú vill hann taka trúna en konungur
tekur það með þökkum er hans hugur hefir svo vel skipast.
Síðan fékk konungur kennimann til og var jarlinn nú skírður.

Og þá er því embætti var lokið þá mælti jarl: "Nú vil eg eigi
að eg sé á brott færður úr þessum stað því að mér segir svo
hugur um að eg muni eigi marga daga lifa héðan í frá. En ef
svo verður þá vil eg þess biðja að hér sé kirkja ger til
sálubótar mér í þessum stað sem eg hefi staddur verið og
skírn tekið og sé þar fé til lagið svo að sú kirkja megi vel
haldast fyrir þeim sökum."

Svo er sagt að jarl var nærgætur og andast hann. Og er svo
gert sem hann bað að kirkjan var ger og fé til lagið en Tófi
sonur hans tók ríki það er hann átti á Gautlandi og var hann
hinn mesti ágætismaður.

Egill var nú hinn kærasti vin Ólafs konungs í annað sinn og
fór hann til Íslands til ættjarðar sinnar og þótti vera hinn
besti drengur.