Óláfs saga helga (in Heimskringla) 186 — ed. not skaldic
Not published: do not cite (ÓHHkr ch. 186)
The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):
Björn stallari spurði tíðindi þau er sagt var að Hákon jarl
væri týndur. Þá sneri skaplyndi hans, iðraðist hann þess er
hann hafði brugðið trú sinni við Ólaf konung. Þóttist hann þá
laus vera þeirra einkamála er hann hafði veitt til hlýðni
Hákoni jarli. Þótti Birni þá gerast nokkur von til uppreistar
um ríki Ólafs konungs ef hann kæmi til Noregs, að þá væri þar
höfðingjalaust fyrir.
Björn býr þá ferð sína skyndilega og hafði nokkura menn með sér, fór síðan dag og nótt ferðar sinnar, það á hestum er svo mátti, það á skipum er það bar til, létti eigi ferð þeirri fyrr en hann kom um veturinn að jólum austur í Garðaríki og á fund Ólafs konungs og varð konungur allfeginn er Björn hitti hann. Spurði þá konungur margra tíðinda norðan úr Noregi.
Björn segir að jarl var týndur og land var þá höfðingjalaust. Þeim tíðindum urðu menn fegnir, þeir er Ólafi konungi höfðu fylgt úr Noregi og þar höfðu átt eigur og frændur og vini og léku miklir landmunir til heimferðar. Mörg önnur tíðindi sagði Björn konungi úr Noregi, þau er honum var forvitni á að vita. Þá spurði konungur eftir vinum sínum, hvernug þeir héldu trúnaði við hann. Björn segir að það var allmisjafnt.
Síðan stóð Björn upp og féll til fóta konungi og tók um fót honum og mælti: "Allt á guðs valdi og yðru konungur. Eg hefi tekið fé af Knúts mönnum og svarið þeim trúnaðareiða en nú vil eg þér fylgja og eigi við þig skiljast meðan við lifum báðir."
Konungur svarar: "Stattu upp skjótt Björn. Sáttur skaltu vera við mig. Bættu þetta við guð. Vita má eg það að fáir munu nú vera í Noregi, þeir er einurð sinni haldi nú við mig, er slíkir bregðast sem þú ert. Er það og satt að menn sitja þar í miklu vandkvæði er eg em fjarri en sitja fyrir ófriði fjandmanna minna."
Björn segir konungi frá því hverjir mest bundust fyrir að
reisa fjandskap upp í móti konungi og hans mönnum. Nefndi
hann til þess sonu Erlings á Jaðri og aðra frændur þeirra,
Einar þambarskelfi, Kálf Árnason, Þóri hund, Hárek úr Þjóttu.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.