Óláfs saga helga (in Heimskringla) 142 — ed. not skaldic
Not published: do not cite (ÓHHkr ch. 142)
The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):
Ólafur konungur bjóst um vorið úr Niðarósi og dróst lið að
honum mikið bæði þar úr Þrándheimi og svo norðan úr landi. En
er hann var búinn ferðar sinnar þá fór hann með liðinu fyrst
suður á Mæri og heimti þar saman leiðangurslið og svo úr
Raumsdal. Síðan fór hann á Sunn-Mæri. Hann lá lengi í
Hereyjum og beið liðs síns, átti þá oftlega húsþing. Kom þar
mart til eyrna honum það er honum þótti umráða þurfa.
Það var á einu húsþingi er hann átti að hann hafði það mál í munni, sagði frá mannskaða þeim er hann hafði látið af Færeyjum. "En skattur sá er þeir hafa mér heitið," segir hann, "þá kemur ekki fram. Nú ætla eg enn þangað menn að senda eftir skattinum."
Veik konungur þessu máli nokkuð til ýmissa manna að til þeirrar ferðar skyldu ráðast en þar komu þau svör í mót að allir menn töldust undan förinni.
Þá stóð upp maður á þinginu mikill og allvörpulegur. Sá hafði rauðan kyrtil, hjálm á höfði, gyrður sverði, höggspjót mikið í hendi. Hann tók til máls: "Það er satt að segja," kvað hann, "að hér er mikill munur manna. Þér hafið konung góðan en hann drengi illa. Þér neikveðið sendiför eina er hann býður yður en hafið þegið áður af honum vingjafir og marga sæmilega hluti. En eg hefi verið hér til engi vinur konungs þessa. Hefir hann og verið óvinur minn, telur hann að sakar séu til þess. Nú vil eg bjóða þér konungur að fara för þessa ef ekki eru vildari föng á."
Konungur segir: "Hver er þessi maður hinn drengilegi er svarar máli mínu? Gerir þú mikinn mun öðrum mönnum þeim er hér eru er þú býðst til farar en þeir töldust undan er eg hugði að vel mundu hafa við skipast. En eg kann á þér engi deili og eigi veit eg nafn þitt."
Hann svarar svo að: "Nafn mitt er ekki vant, konungur. Þess er mér von að þú munir heyrt hafa mig nefndan. Eg em kallaður Karl mærski."
Konungur svarar: "Svo er það Karl, heyrt hefi eg þig nefndan fyrr og er það satt að segja að verið hafa þær stundir ef fundi okkra hefði að borið er þú mundir ekki kunna segja frá tíðindum. En nú vil eg eigi verr hafa en þú er þú býður mér liðsemd þína að leggja eigi þar að móti þökk og aufúsu. Skaltu Karl koma til mín og vera í boði mínu í dag. Skulum við þá ræða þetta mál."
Karl segir að svo skyldi vera.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.