MGóð ch. 4

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Sveinn konungur Alfífuson var þá staddur á Sunn-Hörðalandi er
hann spurði hersögu þessa. Lét hann þegar skera upp herör og
senda fjögurra vegna frá sér, stefndi til sín bóndafólki og
lét það fylgja að úti skyldi vera almenningur að liði og
skipum og verja land með honum. Lið það allt er þannug var
næst konungi sótti á fund hans.

Átti konungur þá þing og tal við bændur og bar upp erindi
sín, sagði svo að hann vill halda til móts við Magnús konung,
son Ólafs konungs, og halda við hann orustu ef bændur vilja
fylgja honum. Mælti konungur heldur skammt. Bændur gerðu
lítinn róm að máli hans.

Síðan töluðu danskir höfðingjar, þeir er með konungi voru,
langar tölur og snjallar en bændur svöruðu og töluðu í mót.
Sögðu margir að þeir vildu fylgja Sveini konungi og berjast
með honum en sumir neittu. Sumir þögðu með öllu, sumir sögðu
svo að þeir mundu leita á fund Magnúss konungs þegar er þeir
næðu.

Þá svarar Sveinn konungur: "Svo líst mér sem hér sé komið
fátt bóndafólk, það er vér höfum orð send. En þessir bændur
er hér eru segja sjálfum oss að þeir vilja fylgja Magnúsi
konungi, þá sýnist mér sem oss muni allir einir til liðsemdar
og hinir er segja að kyrrir vilji vera, slíkt sama þeir er
þegja um. En hinir er segja að oss muni fylgja, þá mun sá
annar hver eða fleiri er oss mun ekki tiltak vera ef vér
leggjum til orustu við Magnús konung. Er það mitt ráð að vér
leggjum oss ekki á trúnað þessa bónda, förum heldur þannug er
oss er fólk allt tryggt og trútt. Höfum vér þar gnógan styrk
að vinna undir oss land þetta."

En þegar er konungur hafði þenna úrskurð veitt þá fylgdu
allir hans menn þessu ráði. Snúa þeir þá um stöfnum og drógu
segl sín. Sigldi Sveinn konugur þá austur með landi og létti
eigi fyrr en hann kom til Danmarkar. Var honum þar vel
fagnað. En er hann hitti Hörða-Knút bróður sinn þá bauð hann
Sveini konungi að hafa þar ríki með sér í Danmörk og þekktist
Sveinn það.