Ldn ch. 66

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Björn hét maður ágætur á Gautlandi; hann var son Hrólfs frá
Ám; hann átti Hlíf, dóttur Hrólfs Ingjaldssonar, Fróðasonar
konungs. Eyvindur hét son þeirra.

Björn varð ósáttur um jörð við Sigfast, mág Sölvars
Gautakonungs, og brenndi Björn hann inni með þremur tigum
manna. Síðan fór Björn til Noregs með tólfta mann, og tók við
honum Grímur hersir son Kolbjarnar sneypis, og var (hann) með
honum einn vetur. Þá vildi Grímur drepa Björn til fjár; því
fór Björn til Öndótts kráku, er bjó í Hvinisfirði á Ögðum, og
tók hann við honum. Björn var á sumrum í vesturvíking, en á
vetrum með Öndótti, þar til er Hlíf kona hans andaðist á
Gautlandi.

Þá kom Eyvindur son hans austan og tók við herskipum föður
síns, en Björn fékk Helgu, systur Öndótts kráku, og var
þeirra son Þrándur. Eyvindur fór þá í vesturvíking og hafði
útgerðir fyrir Írlandi. Hann fékk Raförtu, dóttur Kjarvals
Írakonungs, og staðfestist þar; því var hann kallaður
Eyvindur austmaður.

Þau Raförta áttu son þann, er Helgi hét; hann seldu þau til
fósturs í Suðureyjar. En er þau komu þar út tveim vetrum
síðar, þá var hann sveltur, svo að þau kenndu hann eigi; þau
höfðu hann bruttu með sér og kölluðu hann Helga hinn magra;
hann var fæddur á Írlandi. En er hann var roskinn, gerðist
hann virðingamaður mikill; hann fékk þá Þórunnar hyrnu,
dóttur Ketils flatnefs, og áttu þau mörg börn. Hrólfur og
Ingjaldur hétu synir þeirra.

Helgi hinn magri fór til Íslands með konu sína og börn; þar
var og með honum Hámundur heljarskinn mágur hans, er átti
Ingunni dóttur Helga. Helgi var blandinn mjög í trú; hann
trúði á Krist, en hét á Þór til sjófara og harðræða.

Þá er Helgi sá Ísland, gekk hann til frétta við Þór, hvar
land skyldi taka, en fréttin vísaði honum norður um landið.
Þá spurði Hrólfur son hans, hvort Helgi mundi halda í
Dumbshaf, ef Þór vísaði honum þangað, því að skipverjum þótti
mál úr hafi, er áliðið var mjög sumarið.

Helgi tók land fyrir utan Hrísey, en fyrir innan
Svarfaðardal; hann var hinn fyrsta vetur á Hámundarstöðum.
Þeir fengu vetur mikinn.

Um vorið gekk Helgi upp á Sólarfjöll; þá sá hann, að svartara
var miklu að sjá inn til fjarðarins, er þeir kölluðu
Eyjafjörð af eyjum þeim, er þar lágu úti fyrir. Eftir það bar
Helgi á skip sitt allt það, er hann átti, en Hámundur bjó
eftir. Helgi lendi þá við Galtarhamar; þar skaut hann á land
svínum tveimur, og hét gölturinn Sölvi. Þau fundust þremur
vetrum síðar í Sölvadal; voru þá saman sjö tigir svína.

Helgi kannaði um sumarið hérað allt og nam allan Eyjafjörð
milli Sigluness og Reynisness og gerði eld mikinn við hvern
vatnsós og helgaði sér svo allt hérað. Hann sat þann vetur að
Bíldsá, en um vorið færði Helgi bú sitt í Kristsnes og bjó
þar, meðan hann lifði.

Í búfærslunni varð Þórunn léttari í Þórunnareyju í
Eyjafjarðará; þar fæddi hún Þorbjörgu hólmasól. Helgi trúði á
Krist og kenndi því við hann bústað sinn.

Eftir þetta tóku menn að byggja í landnámi Helga að hans
ráði.