Ldn ch. 16

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Ásólfur hét maður. Hann var frændi Jörundar í Görðum; hann
kom út austur í Ósum. Hann var kristinn vel og vildi ekki
eiga við heiðna menn og eigi vildi hann þiggja mat að þeim.

Hann gerði sér skála undir EyjafjöIlum, þar sem nú heitir að
Ásólfsskála hinum austasta; hann fann ekki menn. Þá var um
forvitnast, hvað hann hafði til fæðslu, og sáu menn í
skálanum á fiska marga. En er menn gengu til lækjar þess, er
féll hjá skálanum, var hann fullur af fiskum, svo að slík
undur þóttust menn eigi séð hafa. En er héraðsmenn urðu þessa
varir, ráku þeir hann á brutt og vildu eigi, að hann nyti
gæða þessa. Þá færði Ásólfur byggð sína til Miðskála og var
þar. Þá hvarf á brutt veiði öll úr læknum, er menn skyldu til
taka. En er komið var til Ásólfs, þá var vatnfall það fullt
af fiskum, er féll hjá skála hans. Var hann þá enn brutt
rekinn. Fór hann þá til hins vestasta Ásólfsskála, og fór enn
allt á sömu leið. En er hann fór þaðan á brutt, fór hann á
fund Jörundar frænda síns, og bauð hann Ásólfi að vera með
sér; en hann lést ekki vilja vera hjá öðrum mönnum.

Þá lét Jörundur gera honum hús að Hólmi hinum innra og færði
honum þangað fæðslu, og var hann þar, meðan hann lifði, og
þar var hann grafinn. Stendur þar nú kirkja, sem leiði hans
er, og er hann hinn helgasti maður kallaður.