Band ch. 11

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú finnast þeir feðgar og var Oddur þá albúinn til
hafs. Þá segir Ófeigur Oddi að hann hefir selt þeim
sjálfdæmi.

Oddur segir: "Skilstu manna armastur við mál."

Ófeigur segir: "Eigi er enn öllu skemmt frændi." Innir
nú allan málavöxt og segir að honum er konu heitið. Þá
þakkar hann honum liðveisluna og þykir hann langt hafa
fylgt umfram það er honum kom í hug að vera mætti og
segir nú að hann skal aldrei skorta fé.

"Nú skaltu fara," segir Ófeigur, "sem þú hefir ætlað
en brullaup þitt skal vera á Mel að sex vikum."

Eftir það skilja þeir feðgar með kærleikum og lætur
Oddur út og gefur honum byr norður á Þorgeirsfjörð og
liggja þar kaupmenn fyrir áður. Nú tók af byr og liggja
þeir þar nokkurar nætur. Oddi þykir seint byrja og gengur
upp á eitt hátt fjall og sér að annað veðurfall er fyrir
utan, fer aftur til knarrarins og bað þá flytjast út úr
firðinum. Austmenn spotta þá og kváðu seint mundu að róa
til Noregs.

Oddur segir: "Hvað megið til vita nema þér bíðið vor
hér?"

Og er þeir koma út úr firðinum þá er þegar byr
hagstæður. Leggja þeir eigi segl fyrr en í Orkneyjum.
Oddur kaupir þar malt og korn, dvelst þar nokkura hríð og
býr skip sitt og þegar hann er búinn þá koma austanveður
og sigla þeir. Gefur þeim allvel og koma á Þorgeirsfjörð
og voru kaupmenn þar fyrir. Siglir Oddur vestur fyrir
landið og kemur á Miðfjörð. Hafði hann þá í brott verið
sjö vikur. Er nú búist til veislu og skortir eigi góð
tilföng og nóg. Þar kemur og mikið fjölmenni. Þar komu
Gellir og Egill og mart annað stórmenni. Fer veislan vel
fram og skörulega. Þóttust menn eigi betra brullaup þegið
hafa hér á landi. Og er veisluna þraut, þá eru menn út
leiddir með stórgjöfum og var þar mest fé fram lagið er
Gellir átti í hlut.

Þá mælti Gellir við Odd: "Það vildi eg að við Egil
væri vel gert því að hann er þess maklegur."

"Svo þykir mér," segir Oddur, "sem faðir minn hafi
gert vel við hann áður."

"Bættu þó um," segir Gellir.

Ríður Gellir nú í brott og hans fólk.

Egill ríður í brott og leiðir Oddur hann á götu og
þakkar honum liðveislu "og mun eg eigi svo vel gera til
þín sem vera ætti en reka lét eg í gær suður til Borgar
sex tigu geldinga og yxn tvö. Mun það heima þín bíða og
skal aldrei forverkum við þig gera meðan við lifum
báðir."

Nú skiljast þeir og líkar Egli stórvel og binda sitt
vinfengi. Fer Egill heim til Borgar.