Hrólf ch. 36

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Konungr spyrr um morguninn, hvat þeir viti til dýrsins, hvárt
þat hafi nokkut þangat vitjat um nóttina. Honum var sagt, at
fé allt væri heilt í grindum ok ósakat. Konungr bað menn
forvitnast, hvárt engi sæi líkendi til, at þat hefði heim
komit. Varðmenn gerðu svá ok kómu skjótt aptr ok sögðu
konungi, at dýrit færi þar ok heldr geyst at borginni.
Konungr bað hirðmenn vera hrausta ok duga nú hvern eptir því,
sem hann hefði hug til, ok ráða af óvætt þenna. Ok svá var
gert sem konungr bauð, at þeir bjuggu sik til þess.

Konungr horfði á dýrit ok mælti síðan: "Enga sé ek för á
dýrinu, en hverr vill nú taka kaup einn ok ganga í móti því?"

Böðvarr mælti: "Þat væri næsta hrausts manns forvitnisbót.
Höttr félagi, rektu nú af þér illmælit þat, at menn láta sem
engi krellr né dugr muni í þér vera. Far nú ok drep þú
dýrits; máttu sjá, at engi er allfúss til þess annarra."

"Já," sagði Höttr, "ek mun til þessa ráðast."

Konungr mælti: "Ekki veit ek, hvaðan þessi hreysti er at þér
komin, Höttr, ok mikit hefir um þik skipast á skammri
stundu."

Höttr mælti: "Gef mér til sverðit Gullinhjalta, er þú heldr
á, ok skal ek þá fella dýrit eða fá bana."

Hrólfr konungr mælti: "Þetta sverð er ekki beranda nema þeim
manni, sem bæði er góðr drengr ok hraustr."

Höttr sagði: "Svá skaltu til ætla, at mér sé svá háttat."

Konungr mælti: "Hvat má vita, nema fleira hafi skipst um hagi
þína en sjá þykkir? En fæstir menn þykkjast þik kenna, at þú
sért inn sami maðr. Nú tak við sverðinu ok njót manna best,
ef þetta er vel unnit."

Síðan gengr Höttr at dýrinu alldjarfliga ok höggr til þess,
þá hann kemr í höggfæri, ok fellr dýrit niðr dautt.

Böðvarr mælti: "Sjáið nú, herra, hvat hann hefir til unnit."

Konungr segir: "Víst hefir hann mikit skipast, en ekki hefir
Höttr einn dýrit drepit, heldr hefir þú þat gert."

Böðvarr segir: "Vera má, at svá sé."

Konungr segir: "Vissa ek, þá þú komst hér, at fáir mundu
þínir jafningjar vera, en þat þykki mér þó þitt verk
frækiligast, at þú hefir gert hér annan kappa, þar Höttr er
ok óvænligr þótti til mikillar giftu. Ok nú vil ek hann heiti
eigi Höttr lengr, ok skal hann heita Hjalti upp frá þessu.
Skaltu heita eptir sverðinu Gullinhjalta."

Ok endar hér þenna þátt af Böðvari ok bræðrum hans.