Laxdœla saga — ch. 33
- 33.1. ‘Gestr Oddleifsson bjó vestr á Barðastrǫnd, í Haga. Hann var hǫfðingi mikill ok spekingr at viti, framsýnn um marga hluti, vel vingaðr við alla ina stœrri menn, ...’
- 33.2. ‘Einhverju sinni bar enn svá til, at Gestr reið til þings ok gisti á Hóli. Hann býsk um morguninn snimma, því at leið var lǫng; hann ætlaði um kveldit í Þykkvask...’
- 33.3. ‘Gestr ríðr nú um daginn vestan ór Saurbœ ok kemr til Sælingsdalslaugar ok dvelsk þar um hríð. Guðrún kom til laugar ok fagnar vel Gesti, frænda sínum. Gestr tók...’
- 33.4. ‘En er á líðr daginn, mælti Guðrún: ‘Þat vilda ek, frændi, at þú riðir til vár í kveld með allan flokk þinn; er þat ok vili fǫður míns, þótt hann unni mér virðin...’
- 33.5. ‘Gestr tók þessu vel ok kvað þetta skǫruligt ørendi, en kvazk þó mundu ríða, svá sem hann hafði ætlat. Guðrún mælti: ‘Dreymt hefir mik mart í vetr, en fjórir eru...’
- 33.6. ‘Gestr mælti þá: ‘Seg þú drauma þína; vera má, at vér gerim af nǫkkut.’ Guðrún segir: ‘Úti þóttumk ek vera stǫdd við lœk nǫkkurn, ok hafða ek krókfald á hǫfði ok...’
- 33.7. ‘‘En ek hlýdda ekki á þat, ok greip ek af hǫfði mér faldinn, ok kastaða ek út á lœkinn, — ok var þessi draumr eigi lengri.’’
- 33.8. ‘Okk enn mælti Guðrún: ‘Þat var upphaf at ǫðrum draum, at ek þóttumk vera stǫdd hjá vatni einu; svá þótti mér, sem kominn væri silfrhringr á hǫnd mér, ok þóttumk...’
- 33.9. ‘‘Ok er mér váru minnstar vánir, þá renndi hringrinn af hendi mér ok á vatnit, ok sá ek hann aldri síðan. Þótti mér sá skaði miklu meiri en ek mætta at glíkendum...’
- 33.10. ‘Gestr svarar þessu einu: ‘Era sjá draumr minni.’ Enn mælti Guðrún: ‘Sá er inn þriði draumr minn, at ek þóttumk hafa gullhring á hendi, ok þóttumk ek eiga hringi...’
- 33.11. ‘‘Síðan þóttumk ek falla ok vilja styðja mik með hendinni, en gullhringinn mœtti steini nǫkkurum ok stǫkk í tvá hluti, ok þótti mér dreyra ór hlutunum....’
- 33.12. ‘‘Þat þótti mér líkara harmi en skaða, er ek þóttumk þá bera eptir; kom mér þá í hug, at brestr hafði verit á hringnum, ok þá er ek hugða at brotunum eptir, þá þ...’
- 33.13. ‘Gestr svarar: ‘Ekki fara í þurrð draumarnir.’ Ok enn mælti Guðrún: ‘Sá er inn fjórði draumr minn, at ek þóttumk hafa hjálm á hǫfði af gulli ok mjǫk gimsteinum s...’
- 33.14. ‘‘Ek þóttumk eiga þá gersemi; en þat þótti mér helzt at, at hann var nǫkkurs til þungr, því at ek fekk varla valdit, ok bar ek hallt hǫfuðit, ok gaf ek þá hjálmi...’
- 33.15. ‘‘Eru þér nú sagðir draumarnir allir.’ Gestr svarar: ‘Glǫggt fæ ek sét, hvat draumar þessir eru, en mjǫk mun þér samstaft þykkja, því at ek mun næsta einn veg al...’
- 33.16. ‘‘Þar er þú þóttisk hafa mikinn fald á hǫfði, ok þótti þér illa sama, þar muntu lítit unna honum, ok þar er þú tókt af hǫfði þér faldinn ok kastaðir á vatnit, þa...’
- 33.17. ‘Ok enn mælti Gestr: ‘Sá var draumr þinn annarr, at þú þóttisk hafa silfrhring á hendi; þar muntu vera gipt ǫðrum manni ágætum. Þeim muntu unna mikit ok njóta sk...’
- 33.18. ‘‘Sá var inn þriði draumr þinn, at þú þóttisk hafa gullhring á hendi; þar muntu eiga inn þriðja bónda. Ekki mun sá því meira verðr, sem þér þótti sá málmrinn tor...’
- 33.19. ‘‘En þar er þér þótti hringrinn í sundr støkkva, nǫkkut af þinni vangeymslu, ok sátt blóð koma ór hlutunum, þá mun sá þinn bóndi vera veginn; muntu þá þykkjask g...’
- 33.20. ‘Ok enn mælti Gestr: ‘Sá er inn fjórði draumr þinn, at þú þóttisk hafa hjálm á hǫfði af gulli ok settan gimsteinum, ok varð þér þungbærr; þar munt þú eiga inn fj...’
- 33.21. ‘‘Ok þar er þér þótti hann steypask út á Hvammsfjǫrð, þá man hann þann sama fjǫrð fyrir hitta á inum efsta degi síns lífs. Geri ek nú þenna draum ekki lengra.’...’
- 33.22. ‘Guðrúnu setti dreyrrauða, meðan draumarnir váru ráðnir; en engi hafði hon orð um, fyrr en Gestr lauk sínu máli.’
- 33.23. ‘Þá segir Guðrún: ‘Hitta myndir þú fegri spár í þessu máli, ef svá væri í hendr þér búit af mér, en haf þó þǫkk fyrir, er þú hefir ráðit draumana. En mikit er ti...’
- 33.24. ‘Guðrún bauð þá Gesti af nýju, at hann skyldi þar dveljask um daginn; kvað þá Ósvífr mart spakligt tala mundu. ’
- 33.25. ‘Hann svarar: ‘Ríða mun ek, sem ek hefi á kveðit. En segja skaltu fǫður þínum kveðju mína, ok seg honum þau mín orð, at koma mun þar, at skemmra mun í milli búst...’
- 33.26. ‘Síðan fór Guðrún heim, en Gestr reið í brott ok mœtti heimamanni Óláfs við túngarð. Hann bauð Gesti í Hjarðarholt at orðsending Óláfs. Gestr kvazk vilja finna Ó...’
- 33.27. ‘Snýr húskarl þegar heim ok segir Óláfi svá skapat. Óláfr lét taka hesta, ok reið hann í mót Gesti við nǫkkura menn. Þeir Gestr finnask inn við Ljá. Óláfr fagnar...’
- 33.28. ‘Gestr þakkar honum boðit ok kvazk ríða mundu á bœinn ok sjá hýbýli hans, en gista Ármóð. Gestr dvalðisk litla hríð ok sá þó víða á bœinn ok lét vel yfir, kvað e...’
- 33.29. ‘Óláfr reið á leið með Gesti til Laxár. Þeir fóstbrœðr hǫfðu verit á sundi um daginn; réðu þeir Óláfssynir mest fyrir þeiri skemmtun.’
- 33.30. ‘Margir váru ungir menn af ǫðrum bœjum á sundi. Þá hljópu þeir Kjartan ok Bolli af sundi, er flokkrinn reið at; váru þá mjǫk klæddir, er þeir Gestr ok Óláfr riðu...’
- 33.31. ‘Gestr leit á þessa ina ungu menn um stund ok sagði Óláfi, hvar Kjartan sat ok svá Bolli, ok þá rétti Gestr spjótshalann at sérhverjum þeira Óláfssona ok nefndi ...’
- 33.32. ‘Ekki kvazk Gestr þekkja ættarbragð Óláfs á þeim mǫnnum. Þá mælti Óláfr: ‘Eigi má ofsǫgum segja frá vitsmunum þínum, Gestr, er þú kennir óséna menn, ok þat vil e...’
- 33.33. ‘Gestr svarar: ‘Þat mun mjǫk ganga eptir ástríki þínu, at um Kjartan mun þykkja mest vert, meðan hann er uppi.’ Síðan keyrði Gestr hestinn ok reið í brott....’
- 33.34. ‘En nǫkkuru síðar ríðr Þórðr inn lági, sonr hans, hjá honum ok mælti: ‘Hvat berr nú þess við, faðir minn, er þér hrynja tár?’’
- 33.35. ‘Gestr svarar: ‘Þarfleysa er at segja þat, en eigi nenni ek at þegja yfir því, er á þínum dǫgum mun fram koma; en ekki kemr mér at óvǫrum, þótt Bolli standi yfir...’