GKS 2365 4°: 44v29-44v32 — Hamðismál 2
Va
ra þ̅ n
ne ıgęr
þ̅ heꝼ͛ langꞇ
lıþıꞇ ſıþ̅
er ꝼáꞇ ꝼoꝛna
ra
ꝼre̅r vͬ þaꞇ halꝼo
e͛ hvaꞇꞇı gvðrvn
gıvca bóꝛın
ſſ. ſına v̅ga
aꞇ heꝼna ſvanhılꝺar.
Vara þat n
ne igęr
þat hefir langt
liþit ſiþan
er fát fornara
fremr var þat halfo
er hvatti gvðrvn
givca bórin
ſono ſina vnga
at hefna ſvanhildar.
Vara það nú
né ígær,
það hefir langt
liðið síðan;
er fátt fornara,
fremr var það hálfu
er hvatti Guðrún,
Gjúka borin,
sonu sína unga
að hefna Svanhildar.