GKS 2365 4°: 43v3-43v6 — Atlamál 93
Vılı m͛ eɴ v͛ı
aꞇ vega þıc ſıalꝼan
ꝼáꞇ̇ e͛ ꝼvll
ılla
ꝼarıþ v gᷓm ſlıcan
ꝺrꝩgꞇ þv ꝼꝩʀ
þ̅ er m̅ ꝺǫ̅ı vısoþ
ꞇ heı̅ſco hárþręþıſ
ıhe̅ı þᷤm
nv heꝼ͛ þv eɴ ꜹkıꞇ
þ̅ e͛ nv aþan frago̅
greıpꞇ glpſtóꝛan
gerꞇ heꝼ͛ þv þıꞇ̇ erꝼı.
Vili mer eɴ veri
at vega þic ſialfan
fátt er fvll illa
fariþ viþ gram ſlican
drꝩgt þv fꝩʀ he
þat er meɴ dǫmi visoþ
til heimſco hárþręþiſ
iheimi þesom
nv hefir þv eɴ ꜹkit
þat er nv aþan fragom
greipt glpſtóran
gert hefir þv þitt erfi.
Vili mér enn væri
að vega þik sjálfan,
fátt er fullilla
farið við gram slíkan;
drýgt þú fyrr hafðir
það er menn dæmi vissut,
til heimsku, harðræðis,
íheimi þessum;
nú hefir þú enn aukið
það er nú áðan frágum,
greipt glæpstóran,
gert hefir þú þitt erfi.