ec vıl þ níꞇa
ſleíꞇ ec þa ſaꞇꞇ͛
e͛ vͦ ſacar mıɴı
aꝼkár ec aþ̅ þoꞇꞇa
ámv̅ nv gęþa
hręꝼþa ec v̅
meþ̅ hꜹgnı lıꝼþı.
ec vil þvi níta
ſleít ec þa ſattir
er voro ſacar miɴi
afkár ec aþr þottac
ámvn nv gęþa
hręfþa ec vm ho
meþan hꜹgni lifþi.
Ón er þess
ek vil því níta,
sleit ek þá sáttir
er vóru sakar minni;
afkár ek áðr þóttak,
ámun nú gæða,
hræfða ek um
meðan Högni lifði.