þa vᷓ coſtr engı
recco̅ raċlaꞇo̅
ráð eɴ lengr ꝺvelıa.
hlo þa hꜹgnı
heꝩrþo ꝺagmeg͛
keṗa h̅ sͣ kvn̅ı
qͦl h̅ vel þolþı.
þa var coſtr engi
reccom racclatom
ráð eɴ lengr dvelia.
hlo þa hꜹgni
heꝩrþo dagmegir
keppa haɴ sva kvnni
qvol haɴ vel þolþi.
Þrifu þeir þjóðgóðan,
þá var kostr engi
rekkum rakklátum
ráð enn lengr dvelja;
hló þá Högni,
heyrðu dagmegir,
keppa hann svá kunni,
kvöl hann vel þolði.