GKS 2365 4°: 42r25-42r27 — Atlamál 48
vꞇvl vͬ þa gvð
rvn
er ho̅ ecka hęꝩrþı
hlaþıɴ halſ menıo̅
hreꞇꞇı ho̅ þeı̅ gervollo̅
ſleꝩngþı sͣ ſılꝼ
áꞇ ı ſvnꝺꝛ hͮꞇo bgar.
Avtvl var þa gvðrvn
er hon ecka hęꝩrþi
hlaþiɴ halſ meniom
hreꝩtti hon þeim gervollom
ſleꝩngþi sva ſilfri
át i ſvndr hrvto bgar.
Ötul var þá Guðrún
er hon ekka heyrði,
hlaðin hálsmenjum
hreytti hon þeim gervöllum,
slöngði svá silfri
að í sundr hrutu baugar.