GKS 2365 4°: 41v37-42r1 — Atlamál 34
Glꜹmvoꝛ qͣþ aꞇ oꝛþı
e͛ gvɴaʀ aꞇꞇı
ml̅ı ho̅ vıþ vınga
ſem he̅ v͛ꞇ þóꞇꞇı
aꞇ vılıa oso̅
glępr er geſtz qͣma
eꝼ ı goꝛız nac-
qvaꝺ.
Glꜹmvor qvaþ at orþi
er gvɴaʀ atti
męlti hon viþ vinga
ſem heɴe vert þótti
vékaþ ec hvart verþ lꜹniþ
at vilia osom
glępr er geſtz qvama
ef i goriz nacqvad.
Glaumvör kvað að orði,
er Gunnarr átti,
mælti hon við Vinga
sem henni vert þótti:
að vilja ossum,
glæpr er gests kváma
ef í gjöriz nakkvað.