ſına þꜹ hꜹgní
ꝺreꝩ̅þı ꝺͦꞇlaꞇa
ꝺvlþı þᷤ vęꞇkı
ſagðı hoꝛſc hılmı
þegarſ ho̅ ręþ vacna.
ſina þꜹ hꜹgní
dreꝩmþi drotlata
dvlþi þes vętki
ſagði horſc hilmi
þegarſ hon ręþ vacna.
Sæing fóru síðan
sína þau Högni;
dreymði dróttláta,
dulði þess vættki,
sagði horsk hilmi
þegars hon réð vakna: