vl
vęr͛ vrþo
⁊ elꝺa knꝺo
hvgðo vęꞇr vela
e͛ þr̅ vͦ komn͛.
ꞇoko þr̅ ꝼoꝛn͛
e͛ þeı̅ ꝼrıþ̅ ſenꝺı
hengðo áſvlo
hvgðoþ þ̅ varþa.
Avlvęrir vrþo
oc elda kꝩndo
hvgðo vętr vela
er þeir voro komnir.
toko þeir fornir
er þeim friþr ſendi
hengðo áſvlo
hvgðoþ þat varþa.
Ölværir urðu
ok elda kyndu,
hugðu vætr véla
er þeir vóru komnir;
tóku þeir fórnir
er þeim fríðr sendi,
hengðu ásúlu,
hugðut það varða.