ꞇo
ſcꝩlꝺóaꞇ ꝼeıg͛
ılla ręz aꞇla
aꞇꞇı h̅ þo h-
ꝩɢıo
ꝼelꝺı ſtoþ ſtóꝛa
ſtrıꝺꝺı s͛ har
aꝼ bᷓgꝺı boþ ſenꝺı
aꞇ q̅mı braꞇ mágar.
ſcꝩldóat feigir
illa ręz atla
atti haɴ þo hꝩɢio
feldi ſtoþ ſtóra
ſtriddi ser har
af bragdi boþ ſendi
at qvemi brat mágar.
Sköp
skylduat feigir—
illa réz Atla,
átti hann þó hyggju;
felldi stoð stóra,
stríddi sér harðla,
af bragði boð sendi
að kvæmi brátt mágar.