gnı
er ꞇ hıarꞇa ſcáro
kvıcqͣn kv̅bla ſmıþ
klecqͣ h̅ ſíꞇzꞇ hvgðı
bloþvgꞇ þ̅ a bıoþ lꜹgðo
⁊ baro ꝼͮ gvɴ͛.
er til hiarta ſcáro
kvicqvan kvmbla ſmiþ
klecqva haɴ ſítzt hvgði
bloþvgt þat a bioþ lꜹgðo
oc baro fꝩr gvɴar.
Hlóþá Högni
er til hjarta skáru
kvikkvan kumblasmið,
klekkva hann sízt hugði;
blóðugt það á bjóð lögðu
ok báru fyr Gunnar.