aꞇ þv ıbrnıo ꝼǫꝛ͛
ſe̅ hıalmom arıngreꝩpo̅
aꞇ ſıa heı̅ aꞇla
ſęꞇ͛ þv ıſꜹþlo̅
ſol heıþa ꝺaga
leꞇ͛ noꝛn͛ gᷓꞇa.
at þv ibrꝩnio fǫrir
ſem hialmom aringreꝩpom
at ſia heim atla
ſętir þv iſꜹþlom
ſol heiþa daga
ná
letir nornir grata.
Betr hefðir þú, bróðir,
að þú íbrynju færir,
sem hjálmum aringreypum
að sjá, heim Atla;
sætir þú ísöðlum
sólheiða daga,
létir nornir gráta.