⁊ hꜹgna ꞇıl ſagðı
hͣꞇ ręðꝛ þv ocr ſeɢr ıɴ ǫꝛı
allz vıð ſlı heꝩro̅
gvll vıſſa ec eckı
agnıꞇa heıþı
þ̅ e͛ vıð ęꞇꞇıma
aɴaꞇ ſlı.
oc hꜹgna til ſagði
hvat ręðr þv ocr ſeɢr iɴ ǫri
allz við ſlict heꝩrom
gvll viſſa ec ecki
agnita heiþi
þat er við ęttima
aɴat ſlict.
Höfði vatt þá Gunnarr
ok Högna til sagði:
Hvað ræðr þú okkr, seggr inn æri,
allz við slíkt heyrum?
Gull vissa ek ekki
áGnitaheiði,
það er við ættima
annað slíkt.