hóꝼ
gvllıɴa
þa er ıgarð rıþo
gıca arꝼar
þr̅ oꝛ hꜹgna
hıar
ꞇa ſcáro
eɴ ı oꝛm garð
aɴan lꜹgþo.
hófgvlliɴa
þa er igarð riþo
gica arfar
þeir or hꜹgna
hiarta ſcáro
eɴ i orm garð
aɴan lꜹgþo.
Hlymr var að heyra
hófgullinna
þá er ígarð riðu
Gjúka arfar;
þeir ór Högna
hjarta skáru
en í ormgarð
annan lögðu.