GKS 2365 4°: 37r23-37r25 — Guðrúnarkviða II 9
Svaraþı hꜹgnı
ſıɴı eıno
ꞇrꜹþ̅ góꝺſ hvgar
ꞇrega ſtoꝛv̅.
þᷤ aꞇꞇv guꝺr̅.
grǫꞇı aꞇ ꝼleırı
aꞇ hıarꞇa mıꞇ̇
hraꝼnar ſlíꞇı.
Svaraþi hꜹgni
ſiɴi eino
trꜹþr gódſ hvgar
af trega ſtorvm.
þes attv gudrvn.
grǫti at fleiri
at hiarta mitt
hrafnar ſlíti.
Svaraði Högni
sinni einu,
trauðr góðs hugar,
af trega stórum:
Þess áttu, Guðrún,
græti að fleiri
að hjarta mitt
hrafnar slíti.