bǫnar eıɴar
ſv mv̅ ıhe̅ı
hıɴzꞇ bǫn v͛a.
laꞇꞇv sͣ br-
eıþa
boꝛg auellı
aꞇ vnꝺ͛ os ollo̅
ıaꝼn rmꞇ ſe
þeı̅ e͛ ſvlꞇo
meþ ſıgðı.
bǫnar eiɴar
ſv mvn iheimi
hiɴzt bǫn vera.
lattv sva breiþa
borg auelli
at vndir os ollom
iafn rmt ſe
þeim er ſvlto
meþ ſigvrði.
Biðja mun ek þik
bænar einnar,
sú mun íheimi
hinzt bæn vera:
Láttu svá breiða
borg ávelli
að undir oss öllum
jafnrúmt sé,
þeim er sultu
með Sigurði.