GKS 2365 4°: 35r4-35r9 — Sigurðarkviða in skamma 19
hvaꝺan ueg͛ ſtanda
ero brꝩnh̅.
brék
vıð ſl̅m gvðꞇhoꝛm
goꝛva aꞇ vıgı
ꝩngra broꝺoꝛ
oꝼro
þara.
h̅ vͬ ꝼͮ vꞇan
eıþa ſvarna
eıða ſvarna
vɴar ꞇrꝩgꝺ͛.
ꝺǫlꞇ vͬ aꞇ eɢıa
obılgıarnan
ſtoþ ꞇ hıarꞇa
hıoʀ ſıgþı.
reþ ꞇıl heꝼ
nꝺa
h͛ gıarn ıſal
⁊ epꞇ͛ varp
obıl gıoꝛno̅
ꝼlo ꞇ. gvꝺꞇhoꝛms
gr̅aſ ra̅lıga
kꝩn bırꞇ ıarn
oꝛ k̅ſ henꝺı.
hvadan uegir ſtanda
ero brꝩnhildar.
brék
við ſcolom gvðthorm
gorva at vigi
ꝩngra brodor
ofroþara.
haɴ var fꝩr vtan
eiþa ſvarna
eiða ſvarna
vɴar trꝩgdir.
dǫlt var at eɢia
obilgiarnan
ſtoþ til hiarta
hioʀ ſigvrþi.
reþ til hefnda
her giarn iſal
oc eptir varp
obil giornom
flo t
gramſ ramliga
kꝩn birt iarn
or konvngſ hendi.
Ek veit görla
hvaðan vegir standa:
Eru Brynhildar
brek
Við skulum Guðþorm
gjörva að vígi,
yngra bróður,
ófróðara;
hann var fyr útan
eiða svarna,
eiða svarna,
unnar tryggðir.
Dælt var að eggja
óbilgjarnan,
stóð til hjarta
hjörr Sigurði.
Réð til hefnda
hergjarn ísal
ok eftir varp
óbilgjörnum;
fló til Guðþorms
Grams rammliga
kynbirt járn
ór konungs hendi.