GKS 2365 4°: 34v18-34v20 — Sigurðarkviða in skamma 10
Na̅ þeı̅ heıpꞇo̅
hveꞇıaz aꞇ vígı
þv ſl̅ꞇ gvɴ͛
gerſt v̅ laꞇa
mıno lanꝺı
⁊ m͛ ſıalꝼ.
mv̅ ec vna alꝺ
mꝫ ꜹþlıngı.
Nam af þeim heiptom
hvetiaz at vígi
þv ſcalt gvɴaʀ
gerſt vm lata
mino landi
oc mer ſialfri.
mvn ec vna aldri
meþ ꜹþlingi.
Nam af þeim heiftum
hvetjaz að vígi:
Þú skalt, Gunnarr,
gerst um láta
mínu landi
ok mér sjálfri;
mun ek una aldri
með öðlingi.