GKS 2365 4°: 34v11-34v13 — Sigurðarkviða in skamma 6
gm̅ar vrþır
eın ſaꞇ ho̅ vꞇı
apꞇan ꝺagſ
na̅ ho̅ ſva b͛ꞇ
v̅ aꞇ melaz
ha ſl̅ ęc ſıg.
eþ̅ þo
mꜹg
m͛ a armı.
grimmar vrþir
ein ſat hon vti
aptan dagſ
nam hon ſva bert
vm at melaz
hafa ſcal ęc ſigvr
eþa þo ſveltia
mꜹg f
mer a armi.
Gengu þess á milli
grimmar urðir.
Ein sat hon úti
aftan dags,
nam hon svá bert
um að mælaz:
Hafa skal ek Sigurð,
eða þó svelti—
mög frumungan,
mér á armi.