Gvɴaʀ gecc þ̅an a brꞇ ꞇ ſcogar a eꝩþı m͛cr ⁊ ꝼoꝛ a eꝩþ̣ı m͛ . alꞇ ꞇ ꝺanmarcar. ⁊ var þar þar mꝫ þoꝛo hac̅ar ꝺ. vıı. mıs̅ı. Brꝩnh̅ vılꝺı ę̅g̅ lıꝼa ępꞇ͛ ſıg. ho̅ leꞇ ꝺͤpa þręla ſına vııı. ⁊ v. amboꞇꞇır. þa lagðı ho̅ ſıc ſv͛þı ꞇ bana. ſva ſem ſęg͛ ıſıgurꝺar qþı ıɴı ſco̅mo
Gvɴaʀ gecc þaþan a brt til ſcogar a eꝩþi mercr oc for a eꝩþi mer . alt til danmarcar. oc var þar þar meþ þoro haconar dottvr vii. miseri. Brꝩnhildr vildi ęigi lifa ęptir ſigvrþ hon let drepa þręla ſina viii. oc v. ambottir. þa lagði hon ſic ſverþi til bana. ſva ſem ſęgir iſigurdar qviþi iɴi ſcommo
Guðrún gekk þaðan á braut til skógar á eyðimerkr ok fór allt til Danmarkar ok var þar með Þóru, Hákonar dóttur, sjau misseri. Brynhildr vildi eigi lifa eftir Sigurð. Hon lét drepa þræla sína átta ok fimm ambóttir. Þá lagði hon sik sverði til bana svá sem segir íSigurðar kviðu inni skömmu.
