lꞇ e͛ vanꞇ
eꝼ þv vıþ þeg͛
þa þıcc͛ þv mꝫ bleꝩþı boꝛıɴ.
eþ̅ ſóɴo ſagþ̅
hęꞇꞇr e͛ heımıſ qþꝛ
ne̅a s͛ goðan geꞇı.
Alt er vant
ef þv viþ þegir
þa þiccir þv meþ bleꝩþi boriɴ.
eþa ſóɴo ſagþr
hęttr er heimiſ qviþr
nema ser goðan geti.
Allt er vant
ef þú við þegir;
þá þikkir þú með bleyði borinn
eða sönnu sagðr;
hættr er heimiskviðr
nema sér góðan geti.