aꞇ þv vıþ ꝼrǫnꝺꝛ þına
va̅ma lꜹſt v͛ır.
ſıþ̅ þv heꝼn͛
þoꞇ̇ þ̅r ſac
þ̅ q̅þa ꝺꜹþo̅ ꝺvga.
at þv viþ frǫndr þina
vamma lꜹſt verir.
ſiþr þv hefnir
þott þeir ſac
þat qveþa dꜹþom dvga.
Það ræð ek þér ið fyrsta
að þú við frændr þína
vammalaust verir;
síðr þú hefnir
þótt þeir sakar gjöri;
það kveða dauðum duga.