Bıꞇ̇ þv ſıgͮ
bꜹga rꜹða
era k̅glı
qvıþa moꝛgo.
meꝩ veıꞇ ec eına
mꝩclo ꝼegrſ
ꞇa
gvllı gǫꝺꝺa
eꝼ þv geꞇa męꞇꞇ͛.
Bitt þv ſigvr
bꜹga rꜹða
era konvnglict
qviþa morgo.
meꝩ veit ec eina
mꝩclo fegrſta
gvlli gǫdda
ef þv geta męttir.
Bitt þú, Sigur
bauga rauða;
era konungligt
kvíða mörgu!
Mey veit ek eina,
myklu fegrsta,
gulli gædda,
ef þú geta mættir.