Sıgþ̅ var þa ıaꝼnan mꝫ regın ⁊ ſagðı h̅ ſıgvrꝺı aꞇ ꝼaꝼn͛ lá á gnıꞇa heıþı ⁊ vͬ ı oꝛmſ lıkı. h̅ áꞇꞇı ęgıſ hıalm e͛ os qvıcvenꝺı hrǫꝺꝺoz vıþ. Regıɴ g͛ðı ſıg. ſv͛þ er gᷓm heꞇ. þ̅ var ſva hvaſt aꞇ h̅ bra þ oꝼan ırín ⁊ leꞇ reca vllar lagð ꝼͮ ſtrꜹmı ⁊ ꞇoc ıſvnꝺꝛ lagꝺıɴ ſe̅ vaꞇnıþ. Þvı ſv͛þı clꝼ ſıg. ıſvnꝺꝛ ſteðıa regınſ. pꞇ͛ þ̅ eɢıaðı r. ſıg. aꞇ vega ꝼaꝼnı h̅ ſ.
Sigvrþr var þa iafnan meþ regin oc ſagði haɴ ſigvrdi at fafnir lá á gnita heiþi oc var i ormſ liki. haɴ átti ęgiſ hialm er os qvicvendi hrǫddoz viþ. Regiɴ gerði ſigvrþi ſverþ er gramr het. þat var ſva hvaſt at haɴ bra þvi ofan irín oc let reca vllar lagð fꝩr ſtrꜹmi oc toc iſvndr lagdiɴ ſem vatniþ. Þvi ſverþi clf ſigvrþr iſvndr ſteðia reginſ. Eptir þat eɢiaði regiɴ ſigvrþ at vega fafni haɴ ſagði
Sigurðr var þá jafnan með Regin ok sagði hann Sigurði að Fáfnir lá á Gnitaheiði ok var í orms líki. Hann átti ægishjálm er öll kvikvendi hrædduz við. Reginn gerði Sigurði sverð er Gramr hét. Það var svá hvasst að hann brá því ofan íRín ok lét reka ullarlagð fyr straumi ok tók ísundr lagðinn sem vatnið. Því sverði klauf Sigurðr ísundr steðja Regins. Eftir það eggjaði Reginn Sigurð að vega Fáfni. Hann sagði:
