GKS 2365 4°: 28v1-28v5 — Grípisspá 40
vanꝺꝛ munc heıꞇıɴ
ſıgþ̅ mꝫ ſeɢıo̅
aꞇ ſogoꝛo.
vılꝺa ec eg̅
velo̅ beıꞇa
ıoꝼra
e͛ ec ǫzꞇa ueıꞇc.
þv mvnꞇ hvıla
h͛s oꝺꝺvıꞇı
męʀ hıa meꝩıo
ſe̅ þın moþ͛ ſe.
þvı mvn vṗı
meþ̅ ꜹlꝺ lıꝼır
þıoþar þengıll
þıꞇ̇ naꝼn v͛a.
vandr munc heitiɴ
ſigvrþr meþ ſeɢiom
at ſogoro.
vilda ec eigi
velom beita
iofra brvþ
er ec ǫzta ueitc.
þv mvnt hvila
hers oddviti
męʀ hia meꝩio
ſem þin moþir ſe.
þvi mvn vppi
meþan ꜹld lifir
þioþar þengill
þitt nafn vera.
Verst hyggjum því,
vándr munk heitinn,
Sigurðr, með seggjum
að sógöru;
vilda ek eigi
vélum beita
jöfra
er ek æðsta veitk.
Þú munt hvíla,
hers oddviti,
mærr hjá meyju
sem þín móðir sé;
því mun uppi
meðan öld lifir,
þjóðar þengill,
þitt nafn vera.